bencede
New member
Hazal Yalın
Rusya’dan basın özetinde bu hafta farklı mevzu başlıkları öne çıktı. Pravda.RU, Rusya’nın gelecek mefkuresini tartışıyor. İzvestiya, 1949-1994 içinde Sovyetler Birliği’nin teknolojik gelişmesini önlemek için çalışan CoCom’u hatırlatıyor. Rosbalt Kazakistan’daki anayasa ıslahatı çalışmalarını ve Nazarbayev’in siyasi sistemden tasfiyesini bahis alıyor. MK, Rusya’da değerli senatörlerden Puşkov’un Telegram bildirisini özetliyor. EDaily ve NSN ise Almanya’nın doğalgaz meselesine Ukrayna ve Katar penceresinden bakıyorlar.
Rusya basınından derlemeler şöyle:
‘KATAR’LA SIVILAŞTIRILMIŞ GAZ GÖRÜŞMELERİ’
“Almanya ve Katar’ın uzun vadeli sıvılaştırılmış doğalgaz kontratlarıyla ilgili görüşmeleri tarafların mukavele mühleti üzere temel problemlerdeki ihtilafı yüzünden çıkmaza girdi. Almanya mukavelenin en az 20 yıllık olmasını istiyor. Dünyadaki en büyük sıvılaştırılmış gaz tedarikçisi olan Katar ise, kontrata, Berlin’in aldığı gazı Avrupa’nın diğer yerlerine sevk etmesini engelleyecek bir şerh düşmek istiyor. AB ise bu kurala karşı çıkıyor. Katar ayrıyeten, sıvılaştırılmış gaz meblağlarını petrol fiyatıyla orantılı bir endeks üzerinden belirlemeyi kaide koşuyor. Reuters’in görüştüğü Vortexa analistine bakılırsa Almanya bu son kuralı kabul etmek zorunda kalacak. Reuters’in haberine göre Qatar Energy ile Alman güç şirketleri içindeki görüşmeler, Rusya gazından vazgeçmeyi amaçlayan AB’nin karşılaştığı kuvvetlikleri de gösteriyor.” (T. Vinogradov / E. Daily, 10 Mayıs)
‘KUZEY AKIM-2 ÖLDÜ’
“Ukrayna’dan geçen gazın üçte biri kesildi; Almanya Kuzey Akım 2’nin mevtini ilan etti ve Bulgaristan da ABD’den “ucuz” sıvılaştırılmış gaz mutabakatı yaptığını deklare etti. Açıklamayı İktisat Bakanlığı temsilcisi Annika Eichhorn yaptı. Eichhorn, Ukrayna’nın “Soyuz” boru sınırından gaz transferini kesmesiyle ilgili soruya şu karşılığı verdi: “Norveç ve Hollanda’dan sevkiyatları geçen hafta tekrar ayarladık. Bu ortaklarla arzı yükseltebileceğimiz konusunda anlaştık. Kuzey Akım… nitekim öldü.” Eichhorn, Almanya’nın gaz depolarını devamlı doldurduğunu, şu anda doluluk oranının yüzde 38,6 olduğunu da ekledi.” (NSN, 10 Mayıs)
‘RUSYA HAYAT BULAN DÜŞLERLE YAŞADI’
“Rusya, özel askeri operasydaha sonrasında ne yapacak? Rusya kendisi için zarurî kaideleri nasıl yaratacak? Medyada, toplumsal sitelerde bu soruların yanıtını arıyorum fakat bulamıyorum. Başka bir soru: Buça tipinden ekseriyetle palavra ve sınanmamış bilgiler temelinde ilan edilen bütün yaptırımlardan daha sonra Batı Rusya’ya gerekli mi? Bana bakılırsa, hayır. Şayet Avrupa’ya güç kaynakları satışından kelam ediyorsak, buna, dış borçlarımızı büsbütün ödeyebileceğimiz ana kadar devam etmek gerektiğini anlıyorum. daha sonrasındası için bir mana görmüyorum, çünkü Rusya için dolar ve avro bunları kullanan ülkelerden alınan malları temin etmiyor. Pekala daha sonra ne olacak? Geçen yüzyıl boyunca Rusya, daima olarak hayat bulan düşlerle yaşadı. 1917 Ekim İhtilali, bütün dünyaya toplumsal kazanımlar manasında tesirde bulundu. Rusya 1930’larda sanayi ihtilaline girişti; o yılların kurucuları hala onlarla yaşadığımız bir epey şey yaptılar. 1940’larda ülke, ABD’nin land-lease ile muazzam silah tedarikinden daha sonra inanılmaz gayretlerle Büyük Anavatan Savaşı’nı kazandı, faşizmi ezdi. ABD’nin savaştaki bu katkısına borcu çağdaş Rusya ödedi. 1950-60’lı senelerda, savaşım yıkımından kısa bir süre daha sonra uzaya birinci Rusya çıktı. Bu da büyük bir ihtilaldi. 1980’lerin sonuna yanlışsız ülke, batı modelinde tüketim toplumu yaşamak için demokratik bir ihtilal düşü kurdu. Bu da gerçekleşti. Ve ülke düş kurmayı bıraktı. Son çeyrek asırdır siyaset bilimcilerin önünde Rusya için yeni bir ülkü bulmak amacı vardı. Bulamadılar. Bulamadılar, zira bu mefkureleri aramak siyaset bilimcilerin değil siyasetçilerin, toplumun liderlerinin işidir. Liderler ise halkın refahını güzelleştirmek için biraz şuradan biraz buradan mefkureler haricinde hiç bir şey ortaya koymadılar. Bugün ise bu ülkü kristalize oluyor; mefkureye şunlar giriyor: Gelecek nesiller için daha düzgün bir hayat inşa etmeye çalışan cetlerin anısı; Batı mamullerini almayıp kendi teknolojisini oluşturmak gerektiğinin şuuru; öteki halklara, bugün kurtarılmış bölgelerde halklara, ileride de dünya besin krizinden en ağır etkilenecek halklara yardım; Ukrayna’daki Rusları NATO boyunduruğundan kurtaran ülkeden duyulan gurur.” (V. Gorşenin / Pravda.RU, 12 Mayıs)
‘COCOM ÖRNEĞİNE UYGUN YAPTIRIMLAR’
“Roma Kulübü 20 yıl evvel, tüketim bu tempoda devam ederse kaynakların yetmeyeceğini açıklamıştı. Ancak Roma Kulübü uzmanların tek bir şeyi hesaba katmamışlardı: Gelişmiş ülkeler tüketimi a priori olarak düşüremezler, zira bu, seçmenin hayat düzeyini düşürmek demektir. Seçmenini yoksullaştıran her parti kaybeder. ABD için bu bir felakettir. Orada liderler değişir ancak genel siyasi ve onunla ayrılmaz bağa sahip iktisadi yapı olduğu üzere kalır. Bu siyasi sınıfın amacı seçmeninin tüketiminin düşmesi değil öteki her insanın tüketiminin düşmesidir. zati bu, metropollerin sömürgeler hesabından zenginleştiği eski “güzel” sistemdir. Sömürgeler dıştan bakıldığında hükümran lakin gerçekte sisteme mutlak bağlıdır. İkinci Dünya Savaşı’ndan daha sonra, doları en önemli rezerv para kılan 1944’te Bretton Woods’dan daha sonra Amerika’nın iktisadi sömürgeciliği kuruldu. Ancak SSCB, Bretton Woods muahedesini onaylamayı hayli çabuk, daha 1945 sonunda reddetti. Daha 1940’ların sonunda İhracat Denetimleri Kontrol Komitesi (İngilizce kısaltması CoCom) kurulmuştu. Bunun bakılırsavi, SSCB’ye yapılan ihracatı denetim ederek SSCB’nin teknolojik gelişmesine müsaade vermemekti. Biz, SSCB’nin (füze ve nükleer haricinde) bir epey alanda teknolojik geri kalmışlığını, SBKP MK’nın sanayi üretimini direkt tüketim malları üretimi hesabından geliştirdiği önermesiyle açıklamaya alışkınız. Bu da güya ABD’nin SSCB’yi teknolojik olarak 20 yıl geride bırakmasına yol açtı. Ancak tahminen de bu geri kalmışlığa en büyük katkıda bulunan şey, Batı’nın teknoloji kısıtlamasıydı. CoCom 45 yıl boyunca varlığını korudu ve faaliyetini lakin 1994’te, ABD artık SSCB’nin dağılmasının Rusya’nın kendisine bağımlılığını garanti ettiğine karar verdiğinde kesti. Gelişmeyi engellemenin bir diğer örneği de şüphesiz, ABD’nin, askeri hallerin epeyce riskli olduğunu düşündüğünde uyguladığı ekonomik yaptırımlardır. Her ne kadar ekonomik yaptırımların uygulandığı ülkenin siyasi seçkinini değiştiremediği kabul görüyor olsa bile, bunlar hedefine erişiyorlar.” (A. Dobrov / İzvestiya, 11 Mayıs)
‘KAZAKİSTAN’DA NAZARBAYEV SİLİNİYOR’
“Kazakistan Devlet lideri Kasım Jomart Tokayev, anayasa reformuyla ilgili 5 Haziran’da referandum ilan etti. Islahat, 33 anayasa unsurunda 56 değişiklik öngörüyor. Tokayev’in söylemiş olduğine nazaran değişikliklerle “süper başkanlık idaresi” yerine kuvvetli parlamento ve sorumlu hükümetten oluşan bir sistem amaçlanıyor. Islahat ayrıyeten liderin bütün siyasi parti ve hareketlere eşit aralıkta olmasını da gerektiriyor. Liderin yakınlarının “yarı-kamu sektöründe” siyasi yahut yönetici sorumluluk alması yasaklanıyor. Vefat cezası kaldırılıyor. Parlamento seçimlerinin çoğunluk ve göreceli temsil karışımı olacağı tespit ediliyor. Ancak en ilginci, birinci liderin, yani Nazarbayev’in ayrıcalıklı statüsüyle ilgili husus çıkartılıyor. Eski yasa, Nazarbayev için cezai muafiyet, aile üyelerinin mülk ve etkinleri için de dokunulmazlık getiriyordu. bu biçimdece Nazarbayev’in bütün ayrıcalıkları kaldırılıyor. Ancak burada şu soru ortaya çıkıyor: yasa, geriye hakikat nasıl işleyecek? İkinci soru da şu: Tokayev kendisini ömür uzunluğu başkan olarak dayatmıyor, lakin mahallî siyasette ve iş dünyasında kabile münasebetlerinden kurtulmak pek mümkün değil; yeni anayasa da bunları silmiyor. ötürüsıyla eski liderin ailesi ve yakınları rövanş almak isteyebilirler. Yalnızca iktidar değil, bir kısmı Kazakistan haricindeki büyük servetler ve paralar kelam konusu. Üçüncü soru: Tokayev’in iktidarının tahkimi ülkenin dış siyasetinde nasıl yansıyacak? Çünkü Nazarbayev büsbütün bağımsız bir devletin başı olarak, Moskova, Batı ve İslam dünyasıyla (biraz çelişik de olsa) paydaşlık münasebetleri sürdürüyordu. Nazarbayev, (lokomotifi Rusya olan) Avrasya Ekonomik Birliği’nin de neredeyse kurucusu sayılıyordu. Nursultan, Rusya’ya Ukrayna, yaptırımlar vb. üzere niçinlerle temkinli yaklaşıyor olsa bile keskin bir dönüş olacak üzere görünmüyor. Bu ortada Türkiye ile bağlantılar tahkim ediliyor, Batı’yla ilgilerin düzeyi tıpkı düzeyde kalıyor. Kazakistan’ın Avrasya Ekonomik Birliği’nden ayrılmak niyetinde olduğuna dair abartılı haberlere karşın bu istikamette gerçek bir adım görülmüyor; yetkililer bu “söylentileri” süratle yalanladılar.” (İ. Corbenadze / Rosbalt, 13 Mayıs)
‘HEGEMONYA GAYRETİ KESKİNLEŞİYOR’
“Rusya Federasyon Sovyeti (Senato) üyesi Aleksey Puşkov, Telegram kanalında şu biçimde yazdı: ‘Her şey, 21’inci yüzyılın birinci yarısında dünyada ne bir ahenk ne de uygar rekabet olacağını gösteriyor. Bu ülküler yerine ana güç merkezlerinin bedel sistemleri ve ideolojileri içinde keskin cepheleşmelerin karmaşıklaştıracağı amansız bir üstünlük gayreti olacak.” Puşkov Batı ülkelerinin seçkinlerini de ‘liberal demokrasiden’ öteki toplumsal modeller ve fazlaca kutuplu bir dünyaya tahammül edememekle suçladı. Puşkov şunları söylemiş oldu: “Batı’nın geri çekilmesine, iktisatların her seferinde siyasi kararların kurbanı olacağı ağır çatışmalar eşlik edecek. Bu çeşit çatışma kaidelerinde olumlu sonuç, nükleer felaketin önlenmesi olacaktır.’ (İ. Vaseykina / Moskovskiy Komsomolets, 11 Mayıs)
Rusya’dan basın özetinde bu hafta farklı mevzu başlıkları öne çıktı. Pravda.RU, Rusya’nın gelecek mefkuresini tartışıyor. İzvestiya, 1949-1994 içinde Sovyetler Birliği’nin teknolojik gelişmesini önlemek için çalışan CoCom’u hatırlatıyor. Rosbalt Kazakistan’daki anayasa ıslahatı çalışmalarını ve Nazarbayev’in siyasi sistemden tasfiyesini bahis alıyor. MK, Rusya’da değerli senatörlerden Puşkov’un Telegram bildirisini özetliyor. EDaily ve NSN ise Almanya’nın doğalgaz meselesine Ukrayna ve Katar penceresinden bakıyorlar.
Rusya basınından derlemeler şöyle:
‘KATAR’LA SIVILAŞTIRILMIŞ GAZ GÖRÜŞMELERİ’
“Almanya ve Katar’ın uzun vadeli sıvılaştırılmış doğalgaz kontratlarıyla ilgili görüşmeleri tarafların mukavele mühleti üzere temel problemlerdeki ihtilafı yüzünden çıkmaza girdi. Almanya mukavelenin en az 20 yıllık olmasını istiyor. Dünyadaki en büyük sıvılaştırılmış gaz tedarikçisi olan Katar ise, kontrata, Berlin’in aldığı gazı Avrupa’nın diğer yerlerine sevk etmesini engelleyecek bir şerh düşmek istiyor. AB ise bu kurala karşı çıkıyor. Katar ayrıyeten, sıvılaştırılmış gaz meblağlarını petrol fiyatıyla orantılı bir endeks üzerinden belirlemeyi kaide koşuyor. Reuters’in görüştüğü Vortexa analistine bakılırsa Almanya bu son kuralı kabul etmek zorunda kalacak. Reuters’in haberine göre Qatar Energy ile Alman güç şirketleri içindeki görüşmeler, Rusya gazından vazgeçmeyi amaçlayan AB’nin karşılaştığı kuvvetlikleri de gösteriyor.” (T. Vinogradov / E. Daily, 10 Mayıs)
‘KUZEY AKIM-2 ÖLDÜ’
“Ukrayna’dan geçen gazın üçte biri kesildi; Almanya Kuzey Akım 2’nin mevtini ilan etti ve Bulgaristan da ABD’den “ucuz” sıvılaştırılmış gaz mutabakatı yaptığını deklare etti. Açıklamayı İktisat Bakanlığı temsilcisi Annika Eichhorn yaptı. Eichhorn, Ukrayna’nın “Soyuz” boru sınırından gaz transferini kesmesiyle ilgili soruya şu karşılığı verdi: “Norveç ve Hollanda’dan sevkiyatları geçen hafta tekrar ayarladık. Bu ortaklarla arzı yükseltebileceğimiz konusunda anlaştık. Kuzey Akım… nitekim öldü.” Eichhorn, Almanya’nın gaz depolarını devamlı doldurduğunu, şu anda doluluk oranının yüzde 38,6 olduğunu da ekledi.” (NSN, 10 Mayıs)
‘RUSYA HAYAT BULAN DÜŞLERLE YAŞADI’
“Rusya, özel askeri operasydaha sonrasında ne yapacak? Rusya kendisi için zarurî kaideleri nasıl yaratacak? Medyada, toplumsal sitelerde bu soruların yanıtını arıyorum fakat bulamıyorum. Başka bir soru: Buça tipinden ekseriyetle palavra ve sınanmamış bilgiler temelinde ilan edilen bütün yaptırımlardan daha sonra Batı Rusya’ya gerekli mi? Bana bakılırsa, hayır. Şayet Avrupa’ya güç kaynakları satışından kelam ediyorsak, buna, dış borçlarımızı büsbütün ödeyebileceğimiz ana kadar devam etmek gerektiğini anlıyorum. daha sonrasındası için bir mana görmüyorum, çünkü Rusya için dolar ve avro bunları kullanan ülkelerden alınan malları temin etmiyor. Pekala daha sonra ne olacak? Geçen yüzyıl boyunca Rusya, daima olarak hayat bulan düşlerle yaşadı. 1917 Ekim İhtilali, bütün dünyaya toplumsal kazanımlar manasında tesirde bulundu. Rusya 1930’larda sanayi ihtilaline girişti; o yılların kurucuları hala onlarla yaşadığımız bir epey şey yaptılar. 1940’larda ülke, ABD’nin land-lease ile muazzam silah tedarikinden daha sonra inanılmaz gayretlerle Büyük Anavatan Savaşı’nı kazandı, faşizmi ezdi. ABD’nin savaştaki bu katkısına borcu çağdaş Rusya ödedi. 1950-60’lı senelerda, savaşım yıkımından kısa bir süre daha sonra uzaya birinci Rusya çıktı. Bu da büyük bir ihtilaldi. 1980’lerin sonuna yanlışsız ülke, batı modelinde tüketim toplumu yaşamak için demokratik bir ihtilal düşü kurdu. Bu da gerçekleşti. Ve ülke düş kurmayı bıraktı. Son çeyrek asırdır siyaset bilimcilerin önünde Rusya için yeni bir ülkü bulmak amacı vardı. Bulamadılar. Bulamadılar, zira bu mefkureleri aramak siyaset bilimcilerin değil siyasetçilerin, toplumun liderlerinin işidir. Liderler ise halkın refahını güzelleştirmek için biraz şuradan biraz buradan mefkureler haricinde hiç bir şey ortaya koymadılar. Bugün ise bu ülkü kristalize oluyor; mefkureye şunlar giriyor: Gelecek nesiller için daha düzgün bir hayat inşa etmeye çalışan cetlerin anısı; Batı mamullerini almayıp kendi teknolojisini oluşturmak gerektiğinin şuuru; öteki halklara, bugün kurtarılmış bölgelerde halklara, ileride de dünya besin krizinden en ağır etkilenecek halklara yardım; Ukrayna’daki Rusları NATO boyunduruğundan kurtaran ülkeden duyulan gurur.” (V. Gorşenin / Pravda.RU, 12 Mayıs)
‘COCOM ÖRNEĞİNE UYGUN YAPTIRIMLAR’
“Roma Kulübü 20 yıl evvel, tüketim bu tempoda devam ederse kaynakların yetmeyeceğini açıklamıştı. Ancak Roma Kulübü uzmanların tek bir şeyi hesaba katmamışlardı: Gelişmiş ülkeler tüketimi a priori olarak düşüremezler, zira bu, seçmenin hayat düzeyini düşürmek demektir. Seçmenini yoksullaştıran her parti kaybeder. ABD için bu bir felakettir. Orada liderler değişir ancak genel siyasi ve onunla ayrılmaz bağa sahip iktisadi yapı olduğu üzere kalır. Bu siyasi sınıfın amacı seçmeninin tüketiminin düşmesi değil öteki her insanın tüketiminin düşmesidir. zati bu, metropollerin sömürgeler hesabından zenginleştiği eski “güzel” sistemdir. Sömürgeler dıştan bakıldığında hükümran lakin gerçekte sisteme mutlak bağlıdır. İkinci Dünya Savaşı’ndan daha sonra, doları en önemli rezerv para kılan 1944’te Bretton Woods’dan daha sonra Amerika’nın iktisadi sömürgeciliği kuruldu. Ancak SSCB, Bretton Woods muahedesini onaylamayı hayli çabuk, daha 1945 sonunda reddetti. Daha 1940’ların sonunda İhracat Denetimleri Kontrol Komitesi (İngilizce kısaltması CoCom) kurulmuştu. Bunun bakılırsavi, SSCB’ye yapılan ihracatı denetim ederek SSCB’nin teknolojik gelişmesine müsaade vermemekti. Biz, SSCB’nin (füze ve nükleer haricinde) bir epey alanda teknolojik geri kalmışlığını, SBKP MK’nın sanayi üretimini direkt tüketim malları üretimi hesabından geliştirdiği önermesiyle açıklamaya alışkınız. Bu da güya ABD’nin SSCB’yi teknolojik olarak 20 yıl geride bırakmasına yol açtı. Ancak tahminen de bu geri kalmışlığa en büyük katkıda bulunan şey, Batı’nın teknoloji kısıtlamasıydı. CoCom 45 yıl boyunca varlığını korudu ve faaliyetini lakin 1994’te, ABD artık SSCB’nin dağılmasının Rusya’nın kendisine bağımlılığını garanti ettiğine karar verdiğinde kesti. Gelişmeyi engellemenin bir diğer örneği de şüphesiz, ABD’nin, askeri hallerin epeyce riskli olduğunu düşündüğünde uyguladığı ekonomik yaptırımlardır. Her ne kadar ekonomik yaptırımların uygulandığı ülkenin siyasi seçkinini değiştiremediği kabul görüyor olsa bile, bunlar hedefine erişiyorlar.” (A. Dobrov / İzvestiya, 11 Mayıs)
‘KAZAKİSTAN’DA NAZARBAYEV SİLİNİYOR’
“Kazakistan Devlet lideri Kasım Jomart Tokayev, anayasa reformuyla ilgili 5 Haziran’da referandum ilan etti. Islahat, 33 anayasa unsurunda 56 değişiklik öngörüyor. Tokayev’in söylemiş olduğine nazaran değişikliklerle “süper başkanlık idaresi” yerine kuvvetli parlamento ve sorumlu hükümetten oluşan bir sistem amaçlanıyor. Islahat ayrıyeten liderin bütün siyasi parti ve hareketlere eşit aralıkta olmasını da gerektiriyor. Liderin yakınlarının “yarı-kamu sektöründe” siyasi yahut yönetici sorumluluk alması yasaklanıyor. Vefat cezası kaldırılıyor. Parlamento seçimlerinin çoğunluk ve göreceli temsil karışımı olacağı tespit ediliyor. Ancak en ilginci, birinci liderin, yani Nazarbayev’in ayrıcalıklı statüsüyle ilgili husus çıkartılıyor. Eski yasa, Nazarbayev için cezai muafiyet, aile üyelerinin mülk ve etkinleri için de dokunulmazlık getiriyordu. bu biçimdece Nazarbayev’in bütün ayrıcalıkları kaldırılıyor. Ancak burada şu soru ortaya çıkıyor: yasa, geriye hakikat nasıl işleyecek? İkinci soru da şu: Tokayev kendisini ömür uzunluğu başkan olarak dayatmıyor, lakin mahallî siyasette ve iş dünyasında kabile münasebetlerinden kurtulmak pek mümkün değil; yeni anayasa da bunları silmiyor. ötürüsıyla eski liderin ailesi ve yakınları rövanş almak isteyebilirler. Yalnızca iktidar değil, bir kısmı Kazakistan haricindeki büyük servetler ve paralar kelam konusu. Üçüncü soru: Tokayev’in iktidarının tahkimi ülkenin dış siyasetinde nasıl yansıyacak? Çünkü Nazarbayev büsbütün bağımsız bir devletin başı olarak, Moskova, Batı ve İslam dünyasıyla (biraz çelişik de olsa) paydaşlık münasebetleri sürdürüyordu. Nazarbayev, (lokomotifi Rusya olan) Avrasya Ekonomik Birliği’nin de neredeyse kurucusu sayılıyordu. Nursultan, Rusya’ya Ukrayna, yaptırımlar vb. üzere niçinlerle temkinli yaklaşıyor olsa bile keskin bir dönüş olacak üzere görünmüyor. Bu ortada Türkiye ile bağlantılar tahkim ediliyor, Batı’yla ilgilerin düzeyi tıpkı düzeyde kalıyor. Kazakistan’ın Avrasya Ekonomik Birliği’nden ayrılmak niyetinde olduğuna dair abartılı haberlere karşın bu istikamette gerçek bir adım görülmüyor; yetkililer bu “söylentileri” süratle yalanladılar.” (İ. Corbenadze / Rosbalt, 13 Mayıs)
‘HEGEMONYA GAYRETİ KESKİNLEŞİYOR’
“Rusya Federasyon Sovyeti (Senato) üyesi Aleksey Puşkov, Telegram kanalında şu biçimde yazdı: ‘Her şey, 21’inci yüzyılın birinci yarısında dünyada ne bir ahenk ne de uygar rekabet olacağını gösteriyor. Bu ülküler yerine ana güç merkezlerinin bedel sistemleri ve ideolojileri içinde keskin cepheleşmelerin karmaşıklaştıracağı amansız bir üstünlük gayreti olacak.” Puşkov Batı ülkelerinin seçkinlerini de ‘liberal demokrasiden’ öteki toplumsal modeller ve fazlaca kutuplu bir dünyaya tahammül edememekle suçladı. Puşkov şunları söylemiş oldu: “Batı’nın geri çekilmesine, iktisatların her seferinde siyasi kararların kurbanı olacağı ağır çatışmalar eşlik edecek. Bu çeşit çatışma kaidelerinde olumlu sonuç, nükleer felaketin önlenmesi olacaktır.’ (İ. Vaseykina / Moskovskiy Komsomolets, 11 Mayıs)