bencede
New member
Hazal Yalın
Bu hafta seçkimizde Rusya solundan üç yazı var. Yazıların yayınlandığı platformlar, RFKP’nin öncülük ettiği sol-yurtsever güçbirliği ortasında.
Sut Vremeni (Zamanın Özü), hem de (zaten bir entelektüel etraf olan) siyasi hareketin de ismi ve Sergey Kurginyan bu hareketin başkanı. Kurginyan eski bir tiyatrocu; güzel bir konuşmacı ve kuvvetli bir entelektüel olmasından öbür bu niteliği de yazılarının ve konuşmalarının tesirini artırıyor.
Konstantin Syomin, solda ekseriyetle sıra dışı sayılan biri. Eski bir televizyoncu, müzisyen, siyasetçi; daha epey “tek tabanca” sayılabilecek bireylerden, lakin yine de solda kıymetsiz sayılamayacak bir tesiri var.
K.Semin ve G. Zyuganov’un Çin’e bakışlarındaki esaslı farklılığı dikkatli okur çabucak fark edecektir. Görüşleri klasik Maoculuğa yakın olan Syomin, RFKP çatısı altında toplanan sol-yurtsever güçbirliğine yakın Nakanune’de yazıyor bulunmasına karşın Ukrayna savaşına karşı pasifist bir tavır takındı; buna karşılık Zyuganov ve RFKP, klâsik SBKP çizgisini savunuyor ve (daha evvel biroldukca kez altını çizdiğim gibi) Ukrayna savaşını faşizme karşı “kutsal savaş” olarak kabul ediyor. RFKP’de toplanan güçbirliği ortasında farklı eğilimler olduğunu anlamak açısından değerli bu; dahası Zyuganov’un temsil ettiği merkezi çizgiden sapan eğilimler, Kremlin’in “sola dönüşe” uzak durması niçiniyle giderek güçleniyor yahut hiç değilse güçlenme eğilimi gösteriyor. Örneğin güçbirliği ortasındaki Sol Cephe’nin “koordinatörü” Sergey Udaltsov, ultra yurtseverliğe karşı Ukrayna krizine tahlil davetlerini giderek daha yüksek sesle söz ediyor ve bunu, temel itibariyle, Kremlin’in “sola dönüşten” imtina etmesiyle gerekçelendiriyor.
‘Bu üslûbu bırakın ve insan üzere davranın’
Paniği evvela gerçekliğin önemli bir biçimde tartışılmasıyla, en uç hallerde ise bastırılmasıyla durdurmak gerek, zira panik bizatihi her ölçekte felaketler doğurabilir. Bu yüzden gerçekliğimizin aşikâr niteliklerini mutlaklaştırmak dilek edilmez. Bu mutlaklaştırma, bir palavradır.
Bizim bildiğimiz Rusya’da bütün gençlik asla Kazakistan’a kaçmaz. Bu olmayacak. Bütün generallerimiz eş vakitli olarak daima birden ödlek, hödük ve hırsız olamazlar. Bu da olmayacak. …
Ukrayna ordusu ne olursa olsun Rus ordusundan berbat ve Batı’nın hiç bir yardımı da bunu değiştirmeyecek. Bu, birebir post-Sovyet hırsızlık sistemi. Ukrayna’nın kendine has iğrenç ve kuvvetli tarafları var: O, savaş sistemine en azından sekiz yıl evvel ve ideolojik olma nizamına de epey daha evvel geçti. Bu ideolojik duruşun iğrenç ve banderacı oluşu, onun olmadığı manasına gelmez. Her çeşit ideolojik duruş kendince bir avantaj sağlar; banderacı ideolojik duruş da toplumu iğrenç, faşist bir üslupta büsbütün seferber eder. Ve (en değerlisi bu) Batı’nın ve iktidarın sayesinde bütün bunları konsolide bir biçimde işlemeye hazır en azından bir milyon insan olduğunda bu büyük bir avantaj sağlar. Fakat bu, hiç de “Ukrayna’nın büyük kahramanlarının” Rus ordusunu bozguna uğratacağı manasına gelmez. Bu palavradır. Bu aşağılık, utanmaz bir palavradır. …
Mesele şu ki, seferberliği açgözlülüğün, şahsi menfaatin, kendi durumundan… birtakım avantajlar elde etme isteğinin, sistemin ve toplumun varlığının sabiti olduğu bir toplumda yürütüyoruz. …
Bu bu biçimde! Sevgili yurdumuzda yaşayan insanlardan hangisi bilmez ki bunu? …
Demek ki sıkıntı, 80 yıldır seferberlik yapmamış olmamızda değil, seferberliği nasıl bir toplumda yapıyor oluşumuzda. …
Bu üslubu bırakın ve insan üzere davranın! Yapılan yanlışlar hakkında dürüstçe konuşun ve bunların muhtevasını açıklayın. Kimse bunun gerisinden “kahrolsun!” filan demez. Bilakis, toplum hayal kırıklığına uğramadan seferber olur. Toplum fakat kendisine hakikat söylenmediğinde hayal kırıklığına uğrar.
Sizi temin ederim ki Lenin, hiç değilse olgusal olarak, siyaset mühendislerinden daha yeterli, daha akıllı ve daha tesirlidir. Ve o, kitlelere doğruyu söylemek gerektiğini söylemiş olduğinde, bunu kibirli ve boş bir laf üzere söylemiş değildi. Buna inanıyordu. Bu yüzden kitleler her şeye karşın işlerin berbat olduğunu bilirler. …
Biz, bütün nitelikleriyle batı yanlısı bir keyif toplumu inşa ediyorduk. niye yapıyorduk bunu? Bunun boş iş olduğunu ne vakit anladık? Pekala anladıktan daha sonra ne yapmaya başladık? İşte, cevaplanması gereken lanet muhtemel sorular. … (S. Kurginyan / Sut Vremeni, 21 Ekim)
‘Bürokrasiyle kaynaşmış Çin oligarşisi’
Si Tsipin’in konuşması, Çin’in siyasi seçkininin ortasındaki çelişkilerin olgunlaşıp olgunlaşmadığına yahut Çin’in rastgele birine son bir ihtarda bulunup bulunmadığına dair hiç bir işaret vermiyor. bu biçimde bir şey yoktu. Tayvan’la ilgili bütün retorik, Si’nin bundan evvelki kongrede söylemiş olduklerinin birebir yineından ibaret; halbuki o sırada Pelosi Tayvan’ın üzerinde uçmuş değildi. …
Bence bu, Çin’in siyasi sürecinin ortasında bulunduğu hermetik bir kapsül, Çin seçkinini, hâkim sınıfı düşmanca rekabetlere karşı savunmanın yollarından biri. …
Diğer bir sıkıntı: bu nötr sözler gerçekle ne derece örtüşüyor? Bana bakılırsa en azından Çin Halk Temsilcileri Meclisi’nin toplanacağı mart ayına kadar… Tayvan sorunu bakımından hiç bir radikal adım atılmayacak.
Çin’de iç siyaset ve iktisatta de bir epeyce kuvvetlik var. Ekonomik büyüme epey mütevazı bir düzeyde: yüzde 2,5 ile 3,5 içinde. Bu büyümeyle Çin idaresinin acil nazaranvleri yerine getirilemez; bunların başlıcası, toplumsal istikrarın korunması. … Bu istikrar asgarî yüzde 6 büyüme düzeyiyle korunuyor. Yüzde 7’nin altında keskin bir işsizlik sorunu büyüyor. Bu sorun günümüzde Çin’de epeyce büyük; gençler içinde işsizlik yüzde 19,5’e çıkıyor. Yani her 5 genç Çinliden biri iş arıyor yahut işi yok. Bütün bunlar içeride son derece önemli sıkıntılar üretiyor. … Her gün yeni şirketler iflasın eşiğine geliyor. …
normal olarak Çin’in bugün karşı koymak zorunda olduğu yahut gelecekte karşı koyması gerekecek dış sorunlar, dış tehditler de var. Bunlar yalnızca Tayvan değil; Güney Çin Denizi’nde de durum karmaşık, Çin burada neredeyse bütün komşularıyla karasuları tartışması ortasında. …
Çin idaresi, bizim anladığımız, Çin’deki hâkim sınıfın menfaatlerinin sözü; bu sınıf ise deklarasyonların bilakis (bir hayli şahidin söylemiş olduğine gore) emekçi ve köylü sınıfı değil, bu Çin proleterleri sınıfı değil; bu burjuva sınıfı, Den Syaopin’in ıslahatlarından daha sonra ortaya çıkan ve Çin nomenklaturasıyla, bürokrasisiyle kaynaşmış Çin oligarşisi sınıfı. … (K. Syomin / Nakanune.RU, 19 Ekim)
‘İktidar, RFKP’nin programını göz gerisi ediyor’
SSCB’nin ihanet yapıtı yıkılması sonucu ülkemizde mümkün hale gelip başlayan liberal cümbüş, bizim için Batı’nın hammadde eklentisi olma rolünü ebediyen sağlamayı amaçlıyordu. Onun uysal, tam bir kalkınma perspektifinden mahrum uydusu. Fiilen egemenliğinden vazgeçmiş bir ülke. Bugün karşılaştığımız devasa iktisadi ve toplumsal kuvvetliklere yol açan, tam da bu siyasettir. Bunun yanısıra, Rus dünyasının korunması, Donbass, Zaporoje ve Herson’un bir daha doğuşu, bunların tarihi anavatana dönüşü uğraşı ülke ortasında beşinci kolun sert direnişiyle karşılaşıyor. …
Rusya’nın dünya üretimindeki hissesi yüzde 2’nin altına düştü. Bu, Rusya İmparatorluğu’nun 1913’teki hissesinden daha azdır. Bu, RSFSC’nin 20’nci yüzyılın ikinci yarısındaki hissesinden 5, Sovyetler Birliği’nin hissesinden 10 kat daha azdır. …
Otuz yıldır bize dayatılan komprador sistem, vatanımızı kaçınılmaz olarak, önde gelen bir sanayi ve bilim gücünden zayıf ve düşük nitelikli hizmetlere odaklanmış tekyanlı iktisada sahip bir ülkeye dönüştürdü. Devletin değil, tekrar o açgözlü oligarşinin yönettiği hammadde dalına yaslanan bir ülkeye.
Sağlık alanının yıkıcı “optimizasyonu”, sıhhat çalışanının son senelerda yüzde 40 azalmasına, yatak sayısının 30 yıl öncenin 2,5 kat altına düşmesine niye oldu; hastane sayısı ise 2000’den beri iki kat azaldı. Bu, Rusya’nın son senelerda felaket sonuçlar doğuran yüksek vefat oranının esas niçinlerinden biridir. …
Rusya’ya karşı direkt bir savaşa geçen düşmanlarımız her şeydilk evvel ekonomimizin kırılganlığını kullanıyorlar. Onun hammaddeyi temel alışını, teknolojik bağımlılığını. …
Bugünkü geri kalmışlığımızı derinleştiren niçinlerden biri de oligarkların menfaatlerinin suyunda işleyen mali ve kredi bölümünün fiilen devlet denetiminden çıkmış olmasıdır. …
Ülke idaresi, büyüyen ürkütücü sorunları görmüyor olamaz. Son on yıldır liderin kararnamelerinde ve konuşmalarında devamlı olarak vefat oranlarının, kitlesel yoksulluğun üstesinden gelmek, teknolojik atılım, dünya ortalamasının üzerinde ekonomik büyüme oranının yakalanması, dünyanın en büyük 5 iktisadı ortasına girilmesi mevzularının gündeme gelmesi tesadüf değildir. Lakin bunları gerçekleştirmek için esaslı bir değişiklik, pazar fundamentalizminin kategorik reddi, fazlaca istikametli bir bağımsız gelişme programına dayanılması mecburidir.
Topluma en uygun uzmanların uğraşlarıyla doğan ve bilim adamları, üreticiler, eğitim ve sıhhat dernekleri temsilcileri tarafınca desteklenen bu biçimde bir programı öneren, RFKP’dir. Lakin iktidar bunu inatla göz arkası ediyor. Dünyadaki sosyalist gelişimin deneyimlerine yönelme davetlerini da o denli. Her şeydilk evvel, SSCB’nin herkes tarafınca kabul edilen başarılarına, Çin’in aldığı başarılı sonuçlara. … (G. Zyuganov / Pravda, 20 Ekim)
Bu hafta seçkimizde Rusya solundan üç yazı var. Yazıların yayınlandığı platformlar, RFKP’nin öncülük ettiği sol-yurtsever güçbirliği ortasında.
Sut Vremeni (Zamanın Özü), hem de (zaten bir entelektüel etraf olan) siyasi hareketin de ismi ve Sergey Kurginyan bu hareketin başkanı. Kurginyan eski bir tiyatrocu; güzel bir konuşmacı ve kuvvetli bir entelektüel olmasından öbür bu niteliği de yazılarının ve konuşmalarının tesirini artırıyor.
Konstantin Syomin, solda ekseriyetle sıra dışı sayılan biri. Eski bir televizyoncu, müzisyen, siyasetçi; daha epey “tek tabanca” sayılabilecek bireylerden, lakin yine de solda kıymetsiz sayılamayacak bir tesiri var.
K.Semin ve G. Zyuganov’un Çin’e bakışlarındaki esaslı farklılığı dikkatli okur çabucak fark edecektir. Görüşleri klasik Maoculuğa yakın olan Syomin, RFKP çatısı altında toplanan sol-yurtsever güçbirliğine yakın Nakanune’de yazıyor bulunmasına karşın Ukrayna savaşına karşı pasifist bir tavır takındı; buna karşılık Zyuganov ve RFKP, klâsik SBKP çizgisini savunuyor ve (daha evvel biroldukca kez altını çizdiğim gibi) Ukrayna savaşını faşizme karşı “kutsal savaş” olarak kabul ediyor. RFKP’de toplanan güçbirliği ortasında farklı eğilimler olduğunu anlamak açısından değerli bu; dahası Zyuganov’un temsil ettiği merkezi çizgiden sapan eğilimler, Kremlin’in “sola dönüşe” uzak durması niçiniyle giderek güçleniyor yahut hiç değilse güçlenme eğilimi gösteriyor. Örneğin güçbirliği ortasındaki Sol Cephe’nin “koordinatörü” Sergey Udaltsov, ultra yurtseverliğe karşı Ukrayna krizine tahlil davetlerini giderek daha yüksek sesle söz ediyor ve bunu, temel itibariyle, Kremlin’in “sola dönüşten” imtina etmesiyle gerekçelendiriyor.
‘Bu üslûbu bırakın ve insan üzere davranın’
Paniği evvela gerçekliğin önemli bir biçimde tartışılmasıyla, en uç hallerde ise bastırılmasıyla durdurmak gerek, zira panik bizatihi her ölçekte felaketler doğurabilir. Bu yüzden gerçekliğimizin aşikâr niteliklerini mutlaklaştırmak dilek edilmez. Bu mutlaklaştırma, bir palavradır.
Bizim bildiğimiz Rusya’da bütün gençlik asla Kazakistan’a kaçmaz. Bu olmayacak. Bütün generallerimiz eş vakitli olarak daima birden ödlek, hödük ve hırsız olamazlar. Bu da olmayacak. …
Ukrayna ordusu ne olursa olsun Rus ordusundan berbat ve Batı’nın hiç bir yardımı da bunu değiştirmeyecek. Bu, birebir post-Sovyet hırsızlık sistemi. Ukrayna’nın kendine has iğrenç ve kuvvetli tarafları var: O, savaş sistemine en azından sekiz yıl evvel ve ideolojik olma nizamına de epey daha evvel geçti. Bu ideolojik duruşun iğrenç ve banderacı oluşu, onun olmadığı manasına gelmez. Her çeşit ideolojik duruş kendince bir avantaj sağlar; banderacı ideolojik duruş da toplumu iğrenç, faşist bir üslupta büsbütün seferber eder. Ve (en değerlisi bu) Batı’nın ve iktidarın sayesinde bütün bunları konsolide bir biçimde işlemeye hazır en azından bir milyon insan olduğunda bu büyük bir avantaj sağlar. Fakat bu, hiç de “Ukrayna’nın büyük kahramanlarının” Rus ordusunu bozguna uğratacağı manasına gelmez. Bu palavradır. Bu aşağılık, utanmaz bir palavradır. …
Mesele şu ki, seferberliği açgözlülüğün, şahsi menfaatin, kendi durumundan… birtakım avantajlar elde etme isteğinin, sistemin ve toplumun varlığının sabiti olduğu bir toplumda yürütüyoruz. …
Bu bu biçimde! Sevgili yurdumuzda yaşayan insanlardan hangisi bilmez ki bunu? …
Demek ki sıkıntı, 80 yıldır seferberlik yapmamış olmamızda değil, seferberliği nasıl bir toplumda yapıyor oluşumuzda. …
Bu üslubu bırakın ve insan üzere davranın! Yapılan yanlışlar hakkında dürüstçe konuşun ve bunların muhtevasını açıklayın. Kimse bunun gerisinden “kahrolsun!” filan demez. Bilakis, toplum hayal kırıklığına uğramadan seferber olur. Toplum fakat kendisine hakikat söylenmediğinde hayal kırıklığına uğrar.
Sizi temin ederim ki Lenin, hiç değilse olgusal olarak, siyaset mühendislerinden daha yeterli, daha akıllı ve daha tesirlidir. Ve o, kitlelere doğruyu söylemek gerektiğini söylemiş olduğinde, bunu kibirli ve boş bir laf üzere söylemiş değildi. Buna inanıyordu. Bu yüzden kitleler her şeye karşın işlerin berbat olduğunu bilirler. …
Biz, bütün nitelikleriyle batı yanlısı bir keyif toplumu inşa ediyorduk. niye yapıyorduk bunu? Bunun boş iş olduğunu ne vakit anladık? Pekala anladıktan daha sonra ne yapmaya başladık? İşte, cevaplanması gereken lanet muhtemel sorular. … (S. Kurginyan / Sut Vremeni, 21 Ekim)
‘Bürokrasiyle kaynaşmış Çin oligarşisi’
Si Tsipin’in konuşması, Çin’in siyasi seçkininin ortasındaki çelişkilerin olgunlaşıp olgunlaşmadığına yahut Çin’in rastgele birine son bir ihtarda bulunup bulunmadığına dair hiç bir işaret vermiyor. bu biçimde bir şey yoktu. Tayvan’la ilgili bütün retorik, Si’nin bundan evvelki kongrede söylemiş olduklerinin birebir yineından ibaret; halbuki o sırada Pelosi Tayvan’ın üzerinde uçmuş değildi. …
Bence bu, Çin’in siyasi sürecinin ortasında bulunduğu hermetik bir kapsül, Çin seçkinini, hâkim sınıfı düşmanca rekabetlere karşı savunmanın yollarından biri. …
Diğer bir sıkıntı: bu nötr sözler gerçekle ne derece örtüşüyor? Bana bakılırsa en azından Çin Halk Temsilcileri Meclisi’nin toplanacağı mart ayına kadar… Tayvan sorunu bakımından hiç bir radikal adım atılmayacak.
Çin’de iç siyaset ve iktisatta de bir epeyce kuvvetlik var. Ekonomik büyüme epey mütevazı bir düzeyde: yüzde 2,5 ile 3,5 içinde. Bu büyümeyle Çin idaresinin acil nazaranvleri yerine getirilemez; bunların başlıcası, toplumsal istikrarın korunması. … Bu istikrar asgarî yüzde 6 büyüme düzeyiyle korunuyor. Yüzde 7’nin altında keskin bir işsizlik sorunu büyüyor. Bu sorun günümüzde Çin’de epeyce büyük; gençler içinde işsizlik yüzde 19,5’e çıkıyor. Yani her 5 genç Çinliden biri iş arıyor yahut işi yok. Bütün bunlar içeride son derece önemli sıkıntılar üretiyor. … Her gün yeni şirketler iflasın eşiğine geliyor. …
normal olarak Çin’in bugün karşı koymak zorunda olduğu yahut gelecekte karşı koyması gerekecek dış sorunlar, dış tehditler de var. Bunlar yalnızca Tayvan değil; Güney Çin Denizi’nde de durum karmaşık, Çin burada neredeyse bütün komşularıyla karasuları tartışması ortasında. …
Çin idaresi, bizim anladığımız, Çin’deki hâkim sınıfın menfaatlerinin sözü; bu sınıf ise deklarasyonların bilakis (bir hayli şahidin söylemiş olduğine gore) emekçi ve köylü sınıfı değil, bu Çin proleterleri sınıfı değil; bu burjuva sınıfı, Den Syaopin’in ıslahatlarından daha sonra ortaya çıkan ve Çin nomenklaturasıyla, bürokrasisiyle kaynaşmış Çin oligarşisi sınıfı. … (K. Syomin / Nakanune.RU, 19 Ekim)
‘İktidar, RFKP’nin programını göz gerisi ediyor’
SSCB’nin ihanet yapıtı yıkılması sonucu ülkemizde mümkün hale gelip başlayan liberal cümbüş, bizim için Batı’nın hammadde eklentisi olma rolünü ebediyen sağlamayı amaçlıyordu. Onun uysal, tam bir kalkınma perspektifinden mahrum uydusu. Fiilen egemenliğinden vazgeçmiş bir ülke. Bugün karşılaştığımız devasa iktisadi ve toplumsal kuvvetliklere yol açan, tam da bu siyasettir. Bunun yanısıra, Rus dünyasının korunması, Donbass, Zaporoje ve Herson’un bir daha doğuşu, bunların tarihi anavatana dönüşü uğraşı ülke ortasında beşinci kolun sert direnişiyle karşılaşıyor. …
Rusya’nın dünya üretimindeki hissesi yüzde 2’nin altına düştü. Bu, Rusya İmparatorluğu’nun 1913’teki hissesinden daha azdır. Bu, RSFSC’nin 20’nci yüzyılın ikinci yarısındaki hissesinden 5, Sovyetler Birliği’nin hissesinden 10 kat daha azdır. …
Otuz yıldır bize dayatılan komprador sistem, vatanımızı kaçınılmaz olarak, önde gelen bir sanayi ve bilim gücünden zayıf ve düşük nitelikli hizmetlere odaklanmış tekyanlı iktisada sahip bir ülkeye dönüştürdü. Devletin değil, tekrar o açgözlü oligarşinin yönettiği hammadde dalına yaslanan bir ülkeye.
Sağlık alanının yıkıcı “optimizasyonu”, sıhhat çalışanının son senelerda yüzde 40 azalmasına, yatak sayısının 30 yıl öncenin 2,5 kat altına düşmesine niye oldu; hastane sayısı ise 2000’den beri iki kat azaldı. Bu, Rusya’nın son senelerda felaket sonuçlar doğuran yüksek vefat oranının esas niçinlerinden biridir. …
Rusya’ya karşı direkt bir savaşa geçen düşmanlarımız her şeydilk evvel ekonomimizin kırılganlığını kullanıyorlar. Onun hammaddeyi temel alışını, teknolojik bağımlılığını. …
Bugünkü geri kalmışlığımızı derinleştiren niçinlerden biri de oligarkların menfaatlerinin suyunda işleyen mali ve kredi bölümünün fiilen devlet denetiminden çıkmış olmasıdır. …
Ülke idaresi, büyüyen ürkütücü sorunları görmüyor olamaz. Son on yıldır liderin kararnamelerinde ve konuşmalarında devamlı olarak vefat oranlarının, kitlesel yoksulluğun üstesinden gelmek, teknolojik atılım, dünya ortalamasının üzerinde ekonomik büyüme oranının yakalanması, dünyanın en büyük 5 iktisadı ortasına girilmesi mevzularının gündeme gelmesi tesadüf değildir. Lakin bunları gerçekleştirmek için esaslı bir değişiklik, pazar fundamentalizminin kategorik reddi, fazlaca istikametli bir bağımsız gelişme programına dayanılması mecburidir.
Topluma en uygun uzmanların uğraşlarıyla doğan ve bilim adamları, üreticiler, eğitim ve sıhhat dernekleri temsilcileri tarafınca desteklenen bu biçimde bir programı öneren, RFKP’dir. Lakin iktidar bunu inatla göz arkası ediyor. Dünyadaki sosyalist gelişimin deneyimlerine yönelme davetlerini da o denli. Her şeydilk evvel, SSCB’nin herkes tarafınca kabul edilen başarılarına, Çin’in aldığı başarılı sonuçlara. … (G. Zyuganov / Pravda, 20 Ekim)