bencede
New member
Hazal Yalın
Rusya Güvenlik Kurulu Sekreteri, birkaç yıldır “Bay Siloviki” diye andığım Nikolay Patruşev’in 10 Ocak’ta Rusya’nın en itibarlı haftalık haber-yorum mecmuası Argumentı i Faktı’ya verdiği mülakat, Putin’in tarihi konuşmaları kadar ehemmiyet taşıyor. Mülakatın tamamını yayınlandığı gün çevirmiştim ve bugün yorumsuz olarak sunmayı planlıyordum; fakat Emre Köse benden erken davrandı. Bu niçinle kendi çevirimden muhakkak başlı birtakım kısımları aktarmakla yetineceğim. Okurun dikkatini dört noktaya çekmek gerek. Birincisi: Patruşev emperyalizm konusunda bütünüyle sol bir jargon kullanıyor ve itiraf etmeliyim ki bunu ustalıkla yapıyor. Bu, Sovyet yönetme külçeşidinin devamı sayılmalı, lakin o denli saymak yetmez; bu bununla birlikte hibrit bir siyasi kültüre de işaret ediyor. İkincisi: bu hibrit siyasi kültür bütünüyle antikapitalist değil, daha hayli (bunu ısrarla vurguluyorum) yeni tip bir NEP angajmanını yansıtıyor. Lakin Patruşev (ve Kremlin), “özel sermayenin de yetkililer üzere ülkenin uzun vadeli gelişmesini düşünmesi” talebinin, yani özel sermayeden millicilik beklemenin anlamsız olduğunu bilir, meğerki devlet bağımsızlığını koruyan bir demir yumruk olarak özel sermayenin üzerinde konumlanmasın. Üçüncüsü: Patruşev iktisadi egemenlik üzerinde uzun uzadıya duruyor; bunun memleketler arası boyutu üzerine yaptığı vurgu, dışişleri bakanlığının daha mayıs ayında Rusya’nın ayrılabileceği muahedeler içinde DTÖ’yü de saymasıyla ilişkilendirilmeli. Dördüncüsü: Patruşev, Ukrayna’da denazifikasyon ve demilitarizasyon gayelerinin altını tekraren çizmişti, bu kez da tıpkı noktada. Dahası Patruşev, daha haziran ayında Ukrayna’nın devletliğinin tartışmaya açılabileceğini de söylemişti. Patruşev’in AiF mülakatı, bu manada, Ukrayna’da birleşik ordu kümesinin bir daha yapılandırılmasına yönelik Savunma Bakanlığı sonucuyla bir arada değerlendirilmeli.
‘Ankara iki alanda birden oynuyor’
Ankara hem Ukrayna’ya silah veriyor birebir vakitte Ukrayna’nın Rusya ile ilerideki görüşmelerinde tarafsız bir arabulucu rolüne soyunuyor. … Ne Türkiye’nin Washington Büyükelçiliği ne de Ukrayna Savunma Bakanlığı Foreign Policy’nin [misket bombalarıyla ilgili sorusuna] karşılık verdiler. Lakin RİA’nın Türkiye Cumhurbaşkanlığı yönetiminden bir kaynağı Amerikan mecmuasının haberini dezenformasyon olarak niteledi. …
Rusya ombudsmanı Tatyana Moskalkova da çarşamba günü Ankara’da yapılan 21’inci Yüzyılda İnsan Haklarının Geleceği temalı milletlerarası konferansta, TBMM Lideri Mustafa Şentop’a tansiyonun tırmanmasından kaçınmak için Ukrayna’ya silah sevkiyatına son vermeleri ricasıyla müracaatta bulunduğunu söylemiş oldu. Moskalkova’nın kelamları, Şentop’un Ukrayna’da ateşkesin zaruretiyle ilgili açıklamasına yanıttı. … (M. Belenkaya / Kommersant, 12 Ocak)
‘Türkiye Ukrayna’ya misket bombası gönderiyor’
Foreign Policy’nin ABD ve Türkiye’deki kaynaklarına dayanarak verdiği habere nazaran Türkiye 2022 kasımından beri Ukrayna’ya “çift emelli geliştirilmiş askeri mühimmat” (DPICM) gönderiyor.
Haberde, zırhlılara ve insan gücüne karşı uğraşta tesirli bir araç sayılan bu Amerikan mühimmatlarının soğuk savaşta ABD ile ortak mutabakat muahedesi uyarınca Türkiye’de üretildiği söz ediliyor.
Kiev Washington’dan ısrarla bu mühimmatlardan göndermesini istemiş lakin ABD kanunları uyarınca DPICM ihracatının yasadışı sayılması yüzünden retle karşılaşmıştı.
Foreign Policy’nin bir kaynağı şöyleki diyor: “ABD’nin Ukrayna’ya misket bombası göndermeyi reddetmesinden daha sonra Türkiye Ukraynalıların bunu alabileceği tek ülke haline geldi.”
Aynı kaynak, bu durumun, “Türkiye kimi açılardan Rusya ile yakınlaşmakta olsa bile askeri manada Ukrayna’nın hakikaten değerli bir müttefiki haline geldiğine” tanıklık ettiğini de eklemiş. (İnterfaks, 11 Ocak)
‘Ukrayna’da NATO ile Rusya askeri olarak karşı karşıya’
Batılı siyasetçilerin kendi devletlerinde hayatı güzel tarafta değiştirecek gücü ve imkânı yok, çünkü uzun vakittir bağımsız figürler olmaktan çıktılar. Her birinin ardında büyük iş âlemi, lobiciler, fonlar var. Bu olguları gizlemiyorlar bile. Daha yakınlarda yaşanmış örnekler var. Avrupa Parlamentosu’nun onlarca üyesinin Soros’a ilişkin organların denetimi altında bulunduğu ortaya çıktı; Avrupa Kurulu da Amerikalı, dünyadaki en büyük ilaç şirketlerinden birinin talimatıyla on milyarlarca dolarlık aşı alımı için bir dizi yolsuzluk şebekesi örgütledi. Muhakkak ki batıdaki gerçek iktidar kaynaklara sahip klanların ve ulusötesi şirketlerin elinde bulunuyor. …
Dünyadaki en büyük 500 şirketin toplam geliri 2021’de neredeyse 38 trilyon dolara ulaştı. Ulusötesi şirketlerin ana gövdesini karargâhları ABD’de buluna şirketler teşkil ediyor. Bunların geliri 16 trilyon doları, net kârları 1,8 trilyon doları buldu.
Bir dizi ulusötesi şirketin sermayesi dünyadaki iktisatların birçoklarının GSYH’nı aşıyor; bu şirketler tarafınca daha fazla zenginleşmek için yaratılan fonlar ise insanlığı yönetmek için devletler üstü bir sistem rolüne soyunuyorlar. Soros’un fonu da “renkli devrimleri” planlamak ve hayata geçirmekte neredeyse temel bir dünya merkezi oldu. …
zaten Amerikan devleti, ülkeyi yöneten ve dünyaya hükümran olmaya çalışan dev şirketleri için kapaktan diğer bir şey değil. Ulusötesi şirketler için ABD liderleri bile yalnızca çeneleri Trump üzere kapatılabilecek figüranlar. Öldürülen 4 Amerikan liderinin cinayetlerinde şirket izleri görülüyor. Amerikalıların gittikçe daha birçoklarının cumhuriyetçilerle demokratların demokrasiyle uzak yakın münasebeti olmayan bir tiyatrodaki iki aktörden öteki bir şey olmadığını söylemeleri tesadüf değil.
Büyük şirketlerle iç içe geçmiş olan Amerikalı yetkililer ulusötesi şirketlerin, bu kapsamda askeri-sınai kompleksin menfaatlerine hizmet ediyorlar. Beyaz Saray’ın tezli dış siyaseti, NATO’nun dizginsiz saldırganlığı, AUKUS askeri bloğunun ve başkalarının ortaya çıkışı da şirketlerin nüfuzunun izini taşıyor. 2023 Amerikan bütçe tasarısı, Washington’un kendi yurttaşlarının refahın aleyhine yeni savaşlar başlatma planlarının eksiksiz delili. Federal hükümetin 1,7 trilyon dolarlık planlanan toplam harcamalarının yarısı, 850 milyar dolardan fazlası savunmaya ayrılıyor. Yalnızca Ukrayna’daki askeri aksiyonların devamı ve çatışmanın uzatılması için 45 milyar ayrılması planlanıyor.
Bu da ABD ve yardakçıları geri dönülmez biçimde borca batarlarken oluyor. Amerikalıların devlet borcu 31 küsur trilyon dolara vardı. Britanya’nın borcu (2,4 trilyon sterlin) II’nci Dünya Savaşı’ndan beri azamî düzeyde ve GSYH’nın yüzde 101’ini buldu. Borcun GSYH’ya oranında rekor, 2,6 katla Japonya’nın elinde; bu ülkenin devlet borcu neredeyse 10 trilyon dolar. Lakin kendilerini dünyanın efendisi sayan bu ülkeler borçlarını ödemeye hiç de niyetli değiller.
Batı refaha ulaşmış ve sömürgelere el koymak yoluyla dünyanın efendisi olmuştu. Kendi sermayelerini öbür ülkelerden kaynak pompalamak yoluyla büyütmeyi yeğleyen ulusötesi şirketler de bugün motamot o denli davranıyorlar. Bu bağlamda gezegenin halklarına kendi icat ettikleri ve milletlerarası hukukla ilgisi olmayan bir kurallar fikrini her biçimde dayatmak için kendilerine ilişkin olan kitlelerin beynini yıkama sistemini kullanıyorlar. …
Ulusötesi şirketler bir yandan direkt yabancı yatırımlarla yeni teknolojileri telkin ediyor, emek üretkenliğini artırıyorlar. Lakin halk bu sonuçlardan yararlanamıyor, çünkü şirketler her vakit inhisarlar haline gelerek yerli üreticiyi kalıcı olarak devre dışı bırakıyorlar. Kârın temel kütlesi yurtdışına çıkarılarak ülke kendi ulusal refahını büyütme imkânından yoksun bırakılıyor.
Bu sorunun tahlili için milli-hukuki düzenleme kâfi değil. Ulusötesi şirketlerin iktisadi faaliyetlerinin mevcut memleketler arası türel düzenlemesi bizatihi şirketlerin menfaatlerine nazaran ve onların direkt iştirakiyle şekillendirilmiş durumda. Bunun ülkelerin ulusal menfaatlerine nazaran değiştirilmesi torpidolanıyor.
…
Batıda ülkemiz için bir yer öngörülmüyor. Rusya, varlıklı kaynaklara, muazzam bir toprağa, akıllı ve ülkesini, onun geleneklerini ve tarihini seven bağımsız insanlara sahip oluşuyla, bu bir avuç dünya yargıcını sinirlendiriyor.
Ulusötesi şirketler Rusya’nın batı sermayesinin denetimi altındaki ülkelerle içindeki dünya görüşü ve ideolojik ihtilaflarından ötürü rahatsızlar. Şirketler, tüketim toplumunu zenginleştirmeyi ve geliştirmeyi hedefliyor. Rusya ise manevi-ahlaki bedellerle sosyal-iktisadi gelişme içinde akılcıl bir bağlantıyı savunuyor. …
[Sovyetler Birliği’nin dağılması ABD ve müttefiklerini nasıl etkiledi, sorusuna karşılık.] Bu, onları kanatlandırdı. Eski Sovyet coğrafyasında milletlerarası hukukun 15 yeni öznesi ortaya çıktı. Kuşkusuz Rusya Federasyonu hariç bunların hiç biri tesir düzeyi itibariyle SSCB ile karşılaştırılamaz; Rusya ise asırlar boyunca hak ederek kazandığı milletlerarası otoritesini korudu, BM Güvenlik Konseyi’nin daimi üyesi, ulusal menfaatleri savunarak dünyada değerli bir rol oynuyor. Bu yüzden Rusya’yı bölmeye devam etmek ve nihayetinde onu dünya siyasi haritasından silmek, batılıların planları içinde yerini koruyor. …
Ukrayna’daki olaylar Moskova ile Kiev içinde bir çarpışma değil, NATO’nun, evvela de ABD ve Britanya’nın Rusya ile askeri karşı karşıya gelişidir. NATO danışmanları direkt çatışmadan korktukları için Ukraynalı gençleri kesinlikle bir vefata sürüklüyorlar. Rusya özel askeri harekât sayesinde kendi bölgelerini işgalden kurtarıyor ve batının kardeş Ukrayna halkını yok etmeye yönelik kanlı denebir daha de bir son vermek zorunda. …
Ukrayna vatandaşları batının onların eliyle Rusya’ya karşı savaştığını ne kadar çabuk anlarlarsa o kadar fazlaca hayat esirgenir. Çokları bunu fazlacatan fark ettiler, lakin misilleme kaygısıyla tabir etmekten çekiniyorlar. Batının planları içinde kendi zenginleşmesine ve öteki ihtiraslarına halel getirecekse kimsenin ömrünü esirgemek yok. Bu bağlamda Amerikalılar, İngilizler ve başka Avrupalılar sık sık güya uygarlığı barbarlığa karşı savunuyorlarmış yanılsamasını yaratıyorlar. …
El Esas, Taliban, IŞİD üzere terörist örgütleri kendi amaçlarına ulaşmak için kendileri yarattılar, onlarla da kendileri uğraş ettiler. Usame bin Laden üzere terörist önderlerini şov formunda tasfiye ederlerken yüzlerce yenisini de hazırladılar ve silahlandırdılar.
ABD’nin Afganistan’daki varlığının terörizmle çaba değil milyon dolarlık yolsuzluk şebekelerini yaratmak ve uyuşturucu üretimini kat kat artırmak için olduğu ortaya çıktı. Amerikalıların bu ülkeden ani çıkışının bir fazlaca açıdan, kendilerinin değerlendirmesine bakılırsa Kiev’deki kukla rejiminin Rusya aykırısı hareketlere kalkışmaya yönelik hazırlığının muvaffakiyetle yürüdüğü Ukrayna’ya ağırlaşmak için olduğu da anlaşıldı. Bunu ABD Dışişleri Bakanı Blinken de teyit etti; bakan, Amerikan askerleri Afganistan’dan ayrılmamış olsalardı Washington’un Ukrayna’ya bu kadar kaynak ayıramayacağını söylemiş oldu. Ayrıyeten Afgan topraklarından çıkarılan askeri araçların bir kısmı Avrupa’ya taşınarak Avrupalıların Kiev rejimini militarize etmelerine imkân sağlandı. …
Ukrayna’da son senelerda gemi azıya alan neonazi hatalılar kesinlikle cezalandırılacaklar. Fakat bunların en iğrençlerinin hamileri tarafınca öteki ülkelerde, devlet darbelerinin örgütlenmesi ve sabotaj nazaranvlerinin yerine getirilmesi üzere hareketlerde kullanmak hedefiyle kurtarılmak istenmeleri de muhtemel.
Bu işleyiş faşist Almanya’nın bozgunu devrinde geliştirildi. 1945’ten daha sonra Amerikalılar, İngilizler ve onların denetimi altındaki Batı Alman yetkililer kendi işgal bölgelerinde denazifikasyonu tamamladıklarını deklare ettilar, lakin cezadan kurtulmuş nazileri Federal Almanya silahlı kuvvetlerini, keza sosyalist kamp ülkelerine karşı kapalı operasyonlar için Amerikan ve İngiliz istihbarat ağlarını kurmak için kullandılar.
1948’e kadar ABD stratejik hizmetler yönetimi ismini taşıyan CIA Abwehr’in ve Hitler Reich güvenlik teşkilatının eski mensuplarını yeni Alman bâtın servisini kurmak için faal biçimde kullandı. …
Okyanus ötesinin bilimi, insanları geride bıraktıkları karbon ölçüsüne nazaran değerlendirmeyi öneriyor. İnsanlığı tıpkı nazi bilim erkeklerinın “yüksek” ve “düşük” ırkları ayırmak için kriter arayışında kafataslarını ölçtüğü üzere ölçüyor ve sayıyorlar. …
Anglosaksonlar saplantılı bir biçimde milletlerarası toplumu bu kuruluşların ömrünü tükettiği ve artık onların kendi icat ettikleri kurallara göre yaşamak gerektiği niyetine yöneltmeye çalışıyorlar. Onların hegemonyasını kabul etmeyenlere “haydut devlet”, “terörist ülke” yahut “milli güvenliğe tehdit teşkil eden devlet” yaftasını yapıştırıyorlar. Bu bağlamda batı ülkeleri gittikçe kendilerinin azınlıkta kalmakta olduklarının, çünkü onlar tarafınca uygulanan kuvvet ve tehdit stratejisinden dünyanın yorgun düştüğünün farkında değiller. …
Ülkemiz özünde, iktisadi egemenliğini kazanmak için kuvvetli, çağdaş, bağımsız bir iktisat yaratma yolunda yürüyor. Rusya’nın bütün kaynakları bunun içindir. Onları kullanmak için kültür gerekli; hazinelerimize karşı, yalnızca doğal değil maddi olmayan hazinelerimize karşı da ihtiyatlı ve esirgeyen bir tavır takınmak gerekli. Rusya iş dünyası ulusal odaklı olmalı. Özel sermayenin de yetkililer üzere ülkenin uzun vadeli gelişmesini düşünmesi gerekli. …
Rusya’nın yıkılmaz gücü temel itibariyle, hayata farklı bakışlara sahip, oldukçauluslu ve epey inançlı çalışkan insanlarımızda. Özgün ve kendimize has bir kültürümüzün olduğunu, bunun ne Avrupa, ne Asya, ne de “anti-batı” olduğunu anlamak ehemmiyet taşıyor. Temel farkımız da aslında burada yatıyor. Rus insanı için nefret, tarifi gereği, birleştirici bir unsur olamaz. Nefretle dolu olanlar, bizi açıkça hasım olarak tanımlayan batıcılar. Ancak onlara da Vietnam’daki, Afganistan’daki, öteki ülkelerdeki başarısız askeri harekâtlarını hatırlatmak gerek. Bizimse yeni askeri tehditlerin ortaya çıktığı kurallarda Rusya’nın hasımlarının bizimle savaşmayı akıllarına bile getiremeyecekleri silahlı kuvvetlerimiz ve istihbarat teşkilatlarımız olmalı. (Argumentı i Faktı, 10 Ocak)
Rusya Güvenlik Kurulu Sekreteri, birkaç yıldır “Bay Siloviki” diye andığım Nikolay Patruşev’in 10 Ocak’ta Rusya’nın en itibarlı haftalık haber-yorum mecmuası Argumentı i Faktı’ya verdiği mülakat, Putin’in tarihi konuşmaları kadar ehemmiyet taşıyor. Mülakatın tamamını yayınlandığı gün çevirmiştim ve bugün yorumsuz olarak sunmayı planlıyordum; fakat Emre Köse benden erken davrandı. Bu niçinle kendi çevirimden muhakkak başlı birtakım kısımları aktarmakla yetineceğim. Okurun dikkatini dört noktaya çekmek gerek. Birincisi: Patruşev emperyalizm konusunda bütünüyle sol bir jargon kullanıyor ve itiraf etmeliyim ki bunu ustalıkla yapıyor. Bu, Sovyet yönetme külçeşidinin devamı sayılmalı, lakin o denli saymak yetmez; bu bununla birlikte hibrit bir siyasi kültüre de işaret ediyor. İkincisi: bu hibrit siyasi kültür bütünüyle antikapitalist değil, daha hayli (bunu ısrarla vurguluyorum) yeni tip bir NEP angajmanını yansıtıyor. Lakin Patruşev (ve Kremlin), “özel sermayenin de yetkililer üzere ülkenin uzun vadeli gelişmesini düşünmesi” talebinin, yani özel sermayeden millicilik beklemenin anlamsız olduğunu bilir, meğerki devlet bağımsızlığını koruyan bir demir yumruk olarak özel sermayenin üzerinde konumlanmasın. Üçüncüsü: Patruşev iktisadi egemenlik üzerinde uzun uzadıya duruyor; bunun memleketler arası boyutu üzerine yaptığı vurgu, dışişleri bakanlığının daha mayıs ayında Rusya’nın ayrılabileceği muahedeler içinde DTÖ’yü de saymasıyla ilişkilendirilmeli. Dördüncüsü: Patruşev, Ukrayna’da denazifikasyon ve demilitarizasyon gayelerinin altını tekraren çizmişti, bu kez da tıpkı noktada. Dahası Patruşev, daha haziran ayında Ukrayna’nın devletliğinin tartışmaya açılabileceğini de söylemişti. Patruşev’in AiF mülakatı, bu manada, Ukrayna’da birleşik ordu kümesinin bir daha yapılandırılmasına yönelik Savunma Bakanlığı sonucuyla bir arada değerlendirilmeli.
‘Ankara iki alanda birden oynuyor’
Ankara hem Ukrayna’ya silah veriyor birebir vakitte Ukrayna’nın Rusya ile ilerideki görüşmelerinde tarafsız bir arabulucu rolüne soyunuyor. … Ne Türkiye’nin Washington Büyükelçiliği ne de Ukrayna Savunma Bakanlığı Foreign Policy’nin [misket bombalarıyla ilgili sorusuna] karşılık verdiler. Lakin RİA’nın Türkiye Cumhurbaşkanlığı yönetiminden bir kaynağı Amerikan mecmuasının haberini dezenformasyon olarak niteledi. …
Rusya ombudsmanı Tatyana Moskalkova da çarşamba günü Ankara’da yapılan 21’inci Yüzyılda İnsan Haklarının Geleceği temalı milletlerarası konferansta, TBMM Lideri Mustafa Şentop’a tansiyonun tırmanmasından kaçınmak için Ukrayna’ya silah sevkiyatına son vermeleri ricasıyla müracaatta bulunduğunu söylemiş oldu. Moskalkova’nın kelamları, Şentop’un Ukrayna’da ateşkesin zaruretiyle ilgili açıklamasına yanıttı. … (M. Belenkaya / Kommersant, 12 Ocak)
‘Türkiye Ukrayna’ya misket bombası gönderiyor’
Foreign Policy’nin ABD ve Türkiye’deki kaynaklarına dayanarak verdiği habere nazaran Türkiye 2022 kasımından beri Ukrayna’ya “çift emelli geliştirilmiş askeri mühimmat” (DPICM) gönderiyor.
Haberde, zırhlılara ve insan gücüne karşı uğraşta tesirli bir araç sayılan bu Amerikan mühimmatlarının soğuk savaşta ABD ile ortak mutabakat muahedesi uyarınca Türkiye’de üretildiği söz ediliyor.
Kiev Washington’dan ısrarla bu mühimmatlardan göndermesini istemiş lakin ABD kanunları uyarınca DPICM ihracatının yasadışı sayılması yüzünden retle karşılaşmıştı.
Foreign Policy’nin bir kaynağı şöyleki diyor: “ABD’nin Ukrayna’ya misket bombası göndermeyi reddetmesinden daha sonra Türkiye Ukraynalıların bunu alabileceği tek ülke haline geldi.”
Aynı kaynak, bu durumun, “Türkiye kimi açılardan Rusya ile yakınlaşmakta olsa bile askeri manada Ukrayna’nın hakikaten değerli bir müttefiki haline geldiğine” tanıklık ettiğini de eklemiş. (İnterfaks, 11 Ocak)
‘Ukrayna’da NATO ile Rusya askeri olarak karşı karşıya’
Batılı siyasetçilerin kendi devletlerinde hayatı güzel tarafta değiştirecek gücü ve imkânı yok, çünkü uzun vakittir bağımsız figürler olmaktan çıktılar. Her birinin ardında büyük iş âlemi, lobiciler, fonlar var. Bu olguları gizlemiyorlar bile. Daha yakınlarda yaşanmış örnekler var. Avrupa Parlamentosu’nun onlarca üyesinin Soros’a ilişkin organların denetimi altında bulunduğu ortaya çıktı; Avrupa Kurulu da Amerikalı, dünyadaki en büyük ilaç şirketlerinden birinin talimatıyla on milyarlarca dolarlık aşı alımı için bir dizi yolsuzluk şebekesi örgütledi. Muhakkak ki batıdaki gerçek iktidar kaynaklara sahip klanların ve ulusötesi şirketlerin elinde bulunuyor. …
Dünyadaki en büyük 500 şirketin toplam geliri 2021’de neredeyse 38 trilyon dolara ulaştı. Ulusötesi şirketlerin ana gövdesini karargâhları ABD’de buluna şirketler teşkil ediyor. Bunların geliri 16 trilyon doları, net kârları 1,8 trilyon doları buldu.
Bir dizi ulusötesi şirketin sermayesi dünyadaki iktisatların birçoklarının GSYH’nı aşıyor; bu şirketler tarafınca daha fazla zenginleşmek için yaratılan fonlar ise insanlığı yönetmek için devletler üstü bir sistem rolüne soyunuyorlar. Soros’un fonu da “renkli devrimleri” planlamak ve hayata geçirmekte neredeyse temel bir dünya merkezi oldu. …
zaten Amerikan devleti, ülkeyi yöneten ve dünyaya hükümran olmaya çalışan dev şirketleri için kapaktan diğer bir şey değil. Ulusötesi şirketler için ABD liderleri bile yalnızca çeneleri Trump üzere kapatılabilecek figüranlar. Öldürülen 4 Amerikan liderinin cinayetlerinde şirket izleri görülüyor. Amerikalıların gittikçe daha birçoklarının cumhuriyetçilerle demokratların demokrasiyle uzak yakın münasebeti olmayan bir tiyatrodaki iki aktörden öteki bir şey olmadığını söylemeleri tesadüf değil.
Büyük şirketlerle iç içe geçmiş olan Amerikalı yetkililer ulusötesi şirketlerin, bu kapsamda askeri-sınai kompleksin menfaatlerine hizmet ediyorlar. Beyaz Saray’ın tezli dış siyaseti, NATO’nun dizginsiz saldırganlığı, AUKUS askeri bloğunun ve başkalarının ortaya çıkışı da şirketlerin nüfuzunun izini taşıyor. 2023 Amerikan bütçe tasarısı, Washington’un kendi yurttaşlarının refahın aleyhine yeni savaşlar başlatma planlarının eksiksiz delili. Federal hükümetin 1,7 trilyon dolarlık planlanan toplam harcamalarının yarısı, 850 milyar dolardan fazlası savunmaya ayrılıyor. Yalnızca Ukrayna’daki askeri aksiyonların devamı ve çatışmanın uzatılması için 45 milyar ayrılması planlanıyor.
Bu da ABD ve yardakçıları geri dönülmez biçimde borca batarlarken oluyor. Amerikalıların devlet borcu 31 küsur trilyon dolara vardı. Britanya’nın borcu (2,4 trilyon sterlin) II’nci Dünya Savaşı’ndan beri azamî düzeyde ve GSYH’nın yüzde 101’ini buldu. Borcun GSYH’ya oranında rekor, 2,6 katla Japonya’nın elinde; bu ülkenin devlet borcu neredeyse 10 trilyon dolar. Lakin kendilerini dünyanın efendisi sayan bu ülkeler borçlarını ödemeye hiç de niyetli değiller.
Batı refaha ulaşmış ve sömürgelere el koymak yoluyla dünyanın efendisi olmuştu. Kendi sermayelerini öbür ülkelerden kaynak pompalamak yoluyla büyütmeyi yeğleyen ulusötesi şirketler de bugün motamot o denli davranıyorlar. Bu bağlamda gezegenin halklarına kendi icat ettikleri ve milletlerarası hukukla ilgisi olmayan bir kurallar fikrini her biçimde dayatmak için kendilerine ilişkin olan kitlelerin beynini yıkama sistemini kullanıyorlar. …
Ulusötesi şirketler bir yandan direkt yabancı yatırımlarla yeni teknolojileri telkin ediyor, emek üretkenliğini artırıyorlar. Lakin halk bu sonuçlardan yararlanamıyor, çünkü şirketler her vakit inhisarlar haline gelerek yerli üreticiyi kalıcı olarak devre dışı bırakıyorlar. Kârın temel kütlesi yurtdışına çıkarılarak ülke kendi ulusal refahını büyütme imkânından yoksun bırakılıyor.
Bu sorunun tahlili için milli-hukuki düzenleme kâfi değil. Ulusötesi şirketlerin iktisadi faaliyetlerinin mevcut memleketler arası türel düzenlemesi bizatihi şirketlerin menfaatlerine nazaran ve onların direkt iştirakiyle şekillendirilmiş durumda. Bunun ülkelerin ulusal menfaatlerine nazaran değiştirilmesi torpidolanıyor.
…
Batıda ülkemiz için bir yer öngörülmüyor. Rusya, varlıklı kaynaklara, muazzam bir toprağa, akıllı ve ülkesini, onun geleneklerini ve tarihini seven bağımsız insanlara sahip oluşuyla, bu bir avuç dünya yargıcını sinirlendiriyor.
Ulusötesi şirketler Rusya’nın batı sermayesinin denetimi altındaki ülkelerle içindeki dünya görüşü ve ideolojik ihtilaflarından ötürü rahatsızlar. Şirketler, tüketim toplumunu zenginleştirmeyi ve geliştirmeyi hedefliyor. Rusya ise manevi-ahlaki bedellerle sosyal-iktisadi gelişme içinde akılcıl bir bağlantıyı savunuyor. …
[Sovyetler Birliği’nin dağılması ABD ve müttefiklerini nasıl etkiledi, sorusuna karşılık.] Bu, onları kanatlandırdı. Eski Sovyet coğrafyasında milletlerarası hukukun 15 yeni öznesi ortaya çıktı. Kuşkusuz Rusya Federasyonu hariç bunların hiç biri tesir düzeyi itibariyle SSCB ile karşılaştırılamaz; Rusya ise asırlar boyunca hak ederek kazandığı milletlerarası otoritesini korudu, BM Güvenlik Konseyi’nin daimi üyesi, ulusal menfaatleri savunarak dünyada değerli bir rol oynuyor. Bu yüzden Rusya’yı bölmeye devam etmek ve nihayetinde onu dünya siyasi haritasından silmek, batılıların planları içinde yerini koruyor. …
Ukrayna’daki olaylar Moskova ile Kiev içinde bir çarpışma değil, NATO’nun, evvela de ABD ve Britanya’nın Rusya ile askeri karşı karşıya gelişidir. NATO danışmanları direkt çatışmadan korktukları için Ukraynalı gençleri kesinlikle bir vefata sürüklüyorlar. Rusya özel askeri harekât sayesinde kendi bölgelerini işgalden kurtarıyor ve batının kardeş Ukrayna halkını yok etmeye yönelik kanlı denebir daha de bir son vermek zorunda. …
Ukrayna vatandaşları batının onların eliyle Rusya’ya karşı savaştığını ne kadar çabuk anlarlarsa o kadar fazlaca hayat esirgenir. Çokları bunu fazlacatan fark ettiler, lakin misilleme kaygısıyla tabir etmekten çekiniyorlar. Batının planları içinde kendi zenginleşmesine ve öteki ihtiraslarına halel getirecekse kimsenin ömrünü esirgemek yok. Bu bağlamda Amerikalılar, İngilizler ve başka Avrupalılar sık sık güya uygarlığı barbarlığa karşı savunuyorlarmış yanılsamasını yaratıyorlar. …
El Esas, Taliban, IŞİD üzere terörist örgütleri kendi amaçlarına ulaşmak için kendileri yarattılar, onlarla da kendileri uğraş ettiler. Usame bin Laden üzere terörist önderlerini şov formunda tasfiye ederlerken yüzlerce yenisini de hazırladılar ve silahlandırdılar.
ABD’nin Afganistan’daki varlığının terörizmle çaba değil milyon dolarlık yolsuzluk şebekelerini yaratmak ve uyuşturucu üretimini kat kat artırmak için olduğu ortaya çıktı. Amerikalıların bu ülkeden ani çıkışının bir fazlaca açıdan, kendilerinin değerlendirmesine bakılırsa Kiev’deki kukla rejiminin Rusya aykırısı hareketlere kalkışmaya yönelik hazırlığının muvaffakiyetle yürüdüğü Ukrayna’ya ağırlaşmak için olduğu da anlaşıldı. Bunu ABD Dışişleri Bakanı Blinken de teyit etti; bakan, Amerikan askerleri Afganistan’dan ayrılmamış olsalardı Washington’un Ukrayna’ya bu kadar kaynak ayıramayacağını söylemiş oldu. Ayrıyeten Afgan topraklarından çıkarılan askeri araçların bir kısmı Avrupa’ya taşınarak Avrupalıların Kiev rejimini militarize etmelerine imkân sağlandı. …
Ukrayna’da son senelerda gemi azıya alan neonazi hatalılar kesinlikle cezalandırılacaklar. Fakat bunların en iğrençlerinin hamileri tarafınca öteki ülkelerde, devlet darbelerinin örgütlenmesi ve sabotaj nazaranvlerinin yerine getirilmesi üzere hareketlerde kullanmak hedefiyle kurtarılmak istenmeleri de muhtemel.
Bu işleyiş faşist Almanya’nın bozgunu devrinde geliştirildi. 1945’ten daha sonra Amerikalılar, İngilizler ve onların denetimi altındaki Batı Alman yetkililer kendi işgal bölgelerinde denazifikasyonu tamamladıklarını deklare ettilar, lakin cezadan kurtulmuş nazileri Federal Almanya silahlı kuvvetlerini, keza sosyalist kamp ülkelerine karşı kapalı operasyonlar için Amerikan ve İngiliz istihbarat ağlarını kurmak için kullandılar.
1948’e kadar ABD stratejik hizmetler yönetimi ismini taşıyan CIA Abwehr’in ve Hitler Reich güvenlik teşkilatının eski mensuplarını yeni Alman bâtın servisini kurmak için faal biçimde kullandı. …
Okyanus ötesinin bilimi, insanları geride bıraktıkları karbon ölçüsüne nazaran değerlendirmeyi öneriyor. İnsanlığı tıpkı nazi bilim erkeklerinın “yüksek” ve “düşük” ırkları ayırmak için kriter arayışında kafataslarını ölçtüğü üzere ölçüyor ve sayıyorlar. …
Anglosaksonlar saplantılı bir biçimde milletlerarası toplumu bu kuruluşların ömrünü tükettiği ve artık onların kendi icat ettikleri kurallara göre yaşamak gerektiği niyetine yöneltmeye çalışıyorlar. Onların hegemonyasını kabul etmeyenlere “haydut devlet”, “terörist ülke” yahut “milli güvenliğe tehdit teşkil eden devlet” yaftasını yapıştırıyorlar. Bu bağlamda batı ülkeleri gittikçe kendilerinin azınlıkta kalmakta olduklarının, çünkü onlar tarafınca uygulanan kuvvet ve tehdit stratejisinden dünyanın yorgun düştüğünün farkında değiller. …
Ülkemiz özünde, iktisadi egemenliğini kazanmak için kuvvetli, çağdaş, bağımsız bir iktisat yaratma yolunda yürüyor. Rusya’nın bütün kaynakları bunun içindir. Onları kullanmak için kültür gerekli; hazinelerimize karşı, yalnızca doğal değil maddi olmayan hazinelerimize karşı da ihtiyatlı ve esirgeyen bir tavır takınmak gerekli. Rusya iş dünyası ulusal odaklı olmalı. Özel sermayenin de yetkililer üzere ülkenin uzun vadeli gelişmesini düşünmesi gerekli. …
Rusya’nın yıkılmaz gücü temel itibariyle, hayata farklı bakışlara sahip, oldukçauluslu ve epey inançlı çalışkan insanlarımızda. Özgün ve kendimize has bir kültürümüzün olduğunu, bunun ne Avrupa, ne Asya, ne de “anti-batı” olduğunu anlamak ehemmiyet taşıyor. Temel farkımız da aslında burada yatıyor. Rus insanı için nefret, tarifi gereği, birleştirici bir unsur olamaz. Nefretle dolu olanlar, bizi açıkça hasım olarak tanımlayan batıcılar. Ancak onlara da Vietnam’daki, Afganistan’daki, öteki ülkelerdeki başarısız askeri harekâtlarını hatırlatmak gerek. Bizimse yeni askeri tehditlerin ortaya çıktığı kurallarda Rusya’nın hasımlarının bizimle savaşmayı akıllarına bile getiremeyecekleri silahlı kuvvetlerimiz ve istihbarat teşkilatlarımız olmalı. (Argumentı i Faktı, 10 Ocak)