bencede
New member
Üniversal gazetesi muharriri Yusuf Karadaş “Kader birliği yapan iki halk karşı karşıya getirilmek isteniyor” diye yazdı.
Yusuf Karadaş’ın “Afrin’e Filistinli yerleşimciler!” başlıklı yazısı şöyleki:
“İngiliz ve Fransız emperyalistlerinin 1916 tarihindeki Sykes-Picot Mutabakatı ve bunun devamında 1917’de açıklanan Balfour Deklarasyonu ile Kürt ve Filistin sıkıntılarının temelleri atılmıştı. Emperyalist siyasetlerin yol açtığı lakin iş birlikçi bölge gericiliklerinin eliyle yüzyıldır sürdürülen bu sıkıntılar, çeşitli evrelerden geçerek bugüne kadar geldi. Bu baht birliği Filistin ve Kürt halklarını birbirlerine yakınlaştırdı ve gayret süreci ortasında ortalarında yakın ilgilerin kurulmasını sağladı.
Filistin ulusal özgürlük gayretinin sembol isimlerinden Leyla Halid, Demokratik Toplum Kongresinin davetlisi olarak tekraren gittiği Diyarbakır’da bu iki halkın yazgı ve gayret birliğine dikkat çekmiş ve ‘beraber kazanacağız’ demişti.
Filistin problemini kendi çıkarları için istismar etmeye çalıştığı bilinen Erdoğan idaresi, son devirlerde yeni bir planı devreye sokarak bu iki halkı karşı karşıya getirmeye çalışıyor. Suriye’de Erdoğan idaresinin Rojava’ya yönelik operasyonları daha sonrasında cihatçı çetelerin (ÖSO) işgal altında tuttuğu bölgelere Filistinli mülteciler yerleştiriliyor.
Erdoğan iktidarının 2016’da Suriye Kürtlerine karşı başlatmış olduğu operasyonlara ele geçirilen bölgelerin demografik yapısının değiştirilmesine yönelik müdahaleler eşlik etti. Afrin, Serêkaniyê (Rasulayn) Girê Spî (Tel Abyad) üzere ele geçirilen bölgelerde yaşayan Kürtler zorla göç ettirildi ve buralara yeni konutlar yapılarak Araplar yerleştirildi. Kürtleri tehdit olarak nazarann Erdoğan idaresi bu politikayı ‘güvenli bölge’ oluşturma ismine uygularken beraberinde iş birlikçi cihatçı çetelere de yeni egemenlik alanları yaratmış oldu.
Bu siyasetin en ağır uygulandığı alanların başında Afrin geliyor. Hatırlanırsa 2018 başlarında Afrin’e yapılan operasydaha sonrasında kimi ÖSO kümelerinin ganimetçi (İşgal edilen bölgedeki halkın mallarına el koyan ve bu ortada bayanları da mal olarak goren) bir anlayışla hareket ettiklerini Erdoğan da kabul etmişti. Afrin nüfusunun yüzde 90’ını oluşturan Kürtler bu yağma ve barbarlık karşısında konutlarını terk etmek zorunda kalmışlardı.
İşte Afrin’e Erdoğan idaresinin yanı sıra Katar, Kuveyt ve Umman üzere bölge gericiliklerinin finansörlüğünde yeni yerleşim yerleri yapılıyor. Bu yerleşim yerleri içinde bilhassa Filistinli İslamcı örgütlenmelerin öncülüğünde kurulan ve buraya Filistinlilerin yerleştirilmesini amaçlayan teşebbüsler dikkat çekiyor.
Kürt haber sitesi Rûdaw geçtiğimiz günlerde İstanbul merkezli ‘Wafaa Al-Mohsenin’ isimli Filistinli derneğin Afrin’de kurduğu yerleşim yeriyle ilgili haberler yaptı. Dernek, konutlara Filistin bayraklarının asıldığı açılışla ilgili duyurusunda bu yeni yerleşim yerinin yapılması için 1967’de İsrail tarafınca işgal edilen Zaayyem köyü sakinlerinin bağış yaptığını özel olarak vurguluyor. Duyuruda Ummanlıların bağışlarıyla yeni yerleşim yerlerinin de kurulacağı bilgisine yer veriliyor.
Bu gelişimin akabinde konutlarından zorla göç ettirilen Afrinliler, Filistin’in Erbil Başkonsolosu Nazmi Hazuri’yi ziyaret ettiler. Hazuri, bu ziyaretin akabinde yaptığı açıklamada ‘Biz Filistin halkı işgalden, diğerlerinin topraklarımıza zorla yerleştirilmesinden mustaribiz. Bu hiç bir biçimde Filistin idaresinin resmi bir sonucu değildir’ diyerek olayın takipçisi olacaklarını söylemiş oldu.
Filistin topraklarının büyük bir kısmını işgal altında tutan İsrail, beraberinde bugün Filistin toprağı olarak kalmış bölgelere de yeni Yahudi yerleşim yerleri açarak işgali adım adım büyütüyor.
1948 ve 1967’deki savaş ve işgallerden daha sonra milyonlarca Filistinli topraklarını terk etmek zorunda kalmıştı. Bugün Filistinli mültecilerin 500 binden çoksı Suriye’de yaşıyor lakin 2011’de başlayan Suriye savaşından daha sonra bu Filistinlilerin bir kısmı bir daha mülteci durumuna düşmüştü.
Bugün emsal bir senaryo Rojava’da Kürtlere karşı uygulanıyor. Erdoğan idaresi ve kontrolü altındaki cihatçı örgütlenmeler kendileri de işgal ve yerleşim siyasetlerinin mağduru olan Filistinlileri emsal bir siyasetin aracı haline getirmeye çalışıyorlar. Filistin idaresinin Erbil Başkonsolosunun açıklamaları, bu teşebbüslerin kendileriyle ilgisi olmadığını ortaya koyuyor.
Açıktır ki, Afrin’deki bu teşebbüs, yüzyıldır birebir mağduriyetler yaşayan iki halkı karşı karşıya getirmeyi amaçlıyor. Erdoğan, bu teşebbüs üzerinden bir yandan Filistinlilerin mağduriyetlerini istismar ederken öte yandan da bu mağduriyeti Kürtlere karşı kullanıyor.
halbuki bugün Kürt ve Filistin sıkıntıları adeta birbirlerinin turnusolü olarak fonksiyon görüyor. Rastgele bir emperyalistin ya da bölge gericiliğinin Filistin probleminde söylemiş olduklerinin doğruluğunu Kürt meselesinde yaptıklarına ya da Kürt sıkıntısında söylemiş olduklerinin doğruluğunu Filistin meselesinde yaptıklarına bakarak anlayabiliriz. Erdoğan ve Netanyahu’nun her fırsatta birbirlerini ‘katliam yapmak’la suçlamaları bu iki yüzlü siyasetin tipik bir meselai oluşturuyordu.
Kürt ve Filistin sıkıntılarının yüzyıldır tahlilsiz kalmasında emperyalistlerin ve bölgesel gericiliklerin bu meselelerin tahlili yerine kendi çıkarlarına hizmet edecek biçimde istismar etmeye dayalı siyasetler izlemeleri belirleyici bir rol oynadı ve oynamaya da devam ediyor. Lakin buna karşın bugün hâlâ bir ‘çözüm’den kelam edebiliyorsak bunun sebebi halkların kendi geleceklerini belirlemek istikametinde sürdürdükleri çabadan diğer bir şey değildir. O yüzden bugün Afrin’de Erdoğan idaresi takviyeli cihatçıların Kürtleri ve Filistinlileri karşı karşıya getirmeyi amaçlayan teşebbüsleri karşısında tıpkı Leyla Halid’in dediği üzere iki halkın lakin bir arada kazanabileceği şuuruyla tavır almak değer kazanıyor.” (YAZININ TAMAMI)
Yusuf Karadaş’ın “Afrin’e Filistinli yerleşimciler!” başlıklı yazısı şöyleki:
“İngiliz ve Fransız emperyalistlerinin 1916 tarihindeki Sykes-Picot Mutabakatı ve bunun devamında 1917’de açıklanan Balfour Deklarasyonu ile Kürt ve Filistin sıkıntılarının temelleri atılmıştı. Emperyalist siyasetlerin yol açtığı lakin iş birlikçi bölge gericiliklerinin eliyle yüzyıldır sürdürülen bu sıkıntılar, çeşitli evrelerden geçerek bugüne kadar geldi. Bu baht birliği Filistin ve Kürt halklarını birbirlerine yakınlaştırdı ve gayret süreci ortasında ortalarında yakın ilgilerin kurulmasını sağladı.
Filistin ulusal özgürlük gayretinin sembol isimlerinden Leyla Halid, Demokratik Toplum Kongresinin davetlisi olarak tekraren gittiği Diyarbakır’da bu iki halkın yazgı ve gayret birliğine dikkat çekmiş ve ‘beraber kazanacağız’ demişti.
Filistin problemini kendi çıkarları için istismar etmeye çalıştığı bilinen Erdoğan idaresi, son devirlerde yeni bir planı devreye sokarak bu iki halkı karşı karşıya getirmeye çalışıyor. Suriye’de Erdoğan idaresinin Rojava’ya yönelik operasyonları daha sonrasında cihatçı çetelerin (ÖSO) işgal altında tuttuğu bölgelere Filistinli mülteciler yerleştiriliyor.
Erdoğan iktidarının 2016’da Suriye Kürtlerine karşı başlatmış olduğu operasyonlara ele geçirilen bölgelerin demografik yapısının değiştirilmesine yönelik müdahaleler eşlik etti. Afrin, Serêkaniyê (Rasulayn) Girê Spî (Tel Abyad) üzere ele geçirilen bölgelerde yaşayan Kürtler zorla göç ettirildi ve buralara yeni konutlar yapılarak Araplar yerleştirildi. Kürtleri tehdit olarak nazarann Erdoğan idaresi bu politikayı ‘güvenli bölge’ oluşturma ismine uygularken beraberinde iş birlikçi cihatçı çetelere de yeni egemenlik alanları yaratmış oldu.
Bu siyasetin en ağır uygulandığı alanların başında Afrin geliyor. Hatırlanırsa 2018 başlarında Afrin’e yapılan operasydaha sonrasında kimi ÖSO kümelerinin ganimetçi (İşgal edilen bölgedeki halkın mallarına el koyan ve bu ortada bayanları da mal olarak goren) bir anlayışla hareket ettiklerini Erdoğan da kabul etmişti. Afrin nüfusunun yüzde 90’ını oluşturan Kürtler bu yağma ve barbarlık karşısında konutlarını terk etmek zorunda kalmışlardı.
İşte Afrin’e Erdoğan idaresinin yanı sıra Katar, Kuveyt ve Umman üzere bölge gericiliklerinin finansörlüğünde yeni yerleşim yerleri yapılıyor. Bu yerleşim yerleri içinde bilhassa Filistinli İslamcı örgütlenmelerin öncülüğünde kurulan ve buraya Filistinlilerin yerleştirilmesini amaçlayan teşebbüsler dikkat çekiyor.
Kürt haber sitesi Rûdaw geçtiğimiz günlerde İstanbul merkezli ‘Wafaa Al-Mohsenin’ isimli Filistinli derneğin Afrin’de kurduğu yerleşim yeriyle ilgili haberler yaptı. Dernek, konutlara Filistin bayraklarının asıldığı açılışla ilgili duyurusunda bu yeni yerleşim yerinin yapılması için 1967’de İsrail tarafınca işgal edilen Zaayyem köyü sakinlerinin bağış yaptığını özel olarak vurguluyor. Duyuruda Ummanlıların bağışlarıyla yeni yerleşim yerlerinin de kurulacağı bilgisine yer veriliyor.
Bu gelişimin akabinde konutlarından zorla göç ettirilen Afrinliler, Filistin’in Erbil Başkonsolosu Nazmi Hazuri’yi ziyaret ettiler. Hazuri, bu ziyaretin akabinde yaptığı açıklamada ‘Biz Filistin halkı işgalden, diğerlerinin topraklarımıza zorla yerleştirilmesinden mustaribiz. Bu hiç bir biçimde Filistin idaresinin resmi bir sonucu değildir’ diyerek olayın takipçisi olacaklarını söylemiş oldu.
Filistin topraklarının büyük bir kısmını işgal altında tutan İsrail, beraberinde bugün Filistin toprağı olarak kalmış bölgelere de yeni Yahudi yerleşim yerleri açarak işgali adım adım büyütüyor.
1948 ve 1967’deki savaş ve işgallerden daha sonra milyonlarca Filistinli topraklarını terk etmek zorunda kalmıştı. Bugün Filistinli mültecilerin 500 binden çoksı Suriye’de yaşıyor lakin 2011’de başlayan Suriye savaşından daha sonra bu Filistinlilerin bir kısmı bir daha mülteci durumuna düşmüştü.
Bugün emsal bir senaryo Rojava’da Kürtlere karşı uygulanıyor. Erdoğan idaresi ve kontrolü altındaki cihatçı örgütlenmeler kendileri de işgal ve yerleşim siyasetlerinin mağduru olan Filistinlileri emsal bir siyasetin aracı haline getirmeye çalışıyorlar. Filistin idaresinin Erbil Başkonsolosunun açıklamaları, bu teşebbüslerin kendileriyle ilgisi olmadığını ortaya koyuyor.
Açıktır ki, Afrin’deki bu teşebbüs, yüzyıldır birebir mağduriyetler yaşayan iki halkı karşı karşıya getirmeyi amaçlıyor. Erdoğan, bu teşebbüs üzerinden bir yandan Filistinlilerin mağduriyetlerini istismar ederken öte yandan da bu mağduriyeti Kürtlere karşı kullanıyor.
halbuki bugün Kürt ve Filistin sıkıntıları adeta birbirlerinin turnusolü olarak fonksiyon görüyor. Rastgele bir emperyalistin ya da bölge gericiliğinin Filistin probleminde söylemiş olduklerinin doğruluğunu Kürt meselesinde yaptıklarına ya da Kürt sıkıntısında söylemiş olduklerinin doğruluğunu Filistin meselesinde yaptıklarına bakarak anlayabiliriz. Erdoğan ve Netanyahu’nun her fırsatta birbirlerini ‘katliam yapmak’la suçlamaları bu iki yüzlü siyasetin tipik bir meselai oluşturuyordu.
Kürt ve Filistin sıkıntılarının yüzyıldır tahlilsiz kalmasında emperyalistlerin ve bölgesel gericiliklerin bu meselelerin tahlili yerine kendi çıkarlarına hizmet edecek biçimde istismar etmeye dayalı siyasetler izlemeleri belirleyici bir rol oynadı ve oynamaya da devam ediyor. Lakin buna karşın bugün hâlâ bir ‘çözüm’den kelam edebiliyorsak bunun sebebi halkların kendi geleceklerini belirlemek istikametinde sürdürdükleri çabadan diğer bir şey değildir. O yüzden bugün Afrin’de Erdoğan idaresi takviyeli cihatçıların Kürtleri ve Filistinlileri karşı karşıya getirmeyi amaçlayan teşebbüsleri karşısında tıpkı Leyla Halid’in dediği üzere iki halkın lakin bir arada kazanabileceği şuuruyla tavır almak değer kazanıyor.” (YAZININ TAMAMI)