Ilay
New member
13 Yaşındaki Erkek Çocuğun Boyu Kaç Olmalı? – Bir Hikâyenin Ardındaki Soru
Selam forumdaşlar,
Bugün sizlerle sadece bir “boy” meselesini değil, aslında büyümeyi, endişeyi, ebeveyn olmanın ince sızılarını anlatan bir hikâyeyi paylaşmak istiyorum. Hani bazen bir tabloya bakarsınız ama aslında gözünüz sadece bir renge takılır ya — işte bu hikâyede de öyle oldu. Her şey, oğlumun boyunu ölçtüğüm o akşam başladı.
---
Bir Mezura, Bir Sessizlik, Bir Anne Yüreği
Mezura elimdeydi. Duvara sırtını yaslamış, sabırsızca kımıldanıyordu. “Anne, düz dur oğlum” dedim, ama gözlerim rakamları görmüyordu. Gözümde, yıllar önceki o küçük bebek hali canlanmıştı. Şimdi 13 yaşında bir çocuk, ama kalbim hâlâ ona süt kokan sabahlar gibi bakıyordu.
“Kaç çıktı?” diye sordu.
“Bir yetmiş iki… galiba.”
Yüzü aydınlandı. “Demek ki normalim, değil mi?”
İşte o an içim burkuldu. Çünkü sorunun kendisi, yalnızca boyla değil, özgüvenle, kimlikle, büyümeyle ilgiliydi. “Normalim, değil mi?”...
O gece uyuyamadım. Ekranı açtım, arama kutusuna yazdım: “13 yaşındaki erkek çocuğun boyu kaç olmalı?”
Ama asıl aradığım şey rakam değildi. Asıl aradığım, içimi rahatlatacak bir cümleydi.
---
Forumda Açılan Başlık: ‘13 Yaşındaki Oğlumun Boyu Kısa mı?’
Ertesi gün forumda aynı başlığı gördüm. “Aynı ben!” dedim kendi kendime.
Yazan bir baba idi. Adı Cem. Mesajında şöyle diyordu:
> “Oğlum 13 yaşında, 1.58 boyunda. Yaşıtlarından kısa. Spor yapıyor ama moralim bozuk. Ne yapmalıyım?”
Altına onlarca yanıt gelmişti.
Bir kısmı sayılarla konuşuyordu, bir kısmı kalple.
---
Cem ve Elif – Farklı Dünyalar, Aynı Endişe
Cem, mühendis. Sayılarla düşünmeyi sever. Ölçer, tartar, hesaplar. “Her şeyin bir standardı vardır,” der.
Elif ise forumun “anne sesi.” Öğretmen. Cümlelerinde yumuşaklık, virgüllerinde şefkat var.
Cem yazmıştı:
> “1.70 civarı olması gerek diye okudum. Ortalama bu. Kısa kalmasın diye kalsiyum takviyesi düşünüyorum.”
Elif cevapladı:
> “Cem Bey, ben de aynı şeyleri yaşadım. Ama boy sadece bir sayı değil. Çocuğunuzun içinde büyüyen özgüveni besleyin, kasları değil sadece.”
O an fark ettim: Erkekler çözüm arıyor, kadınlar anlamaya çalışıyor.
Cem için bu bir “sorun”du, Elif içinse bir “hikâye.”
---
Uzmanlar Ne Diyor?
Elif’in yorumundan sonra başka biri — belli ki bir doktor — teknik bilgilerle girdi araya:
> “13 yaşındaki erkek çocuklarda ortalama boy 150-165 cm aralığındadır. Ancak bu, genetik faktörlere göre değişir. Baba uzun, anne kısa ise ortalama bir değer çıkar. En önemli etken sağlıklı beslenme, uyku düzeni ve ergenlik başlangıcıdır.”
Yani, oğlum aslında “normal”di. Ama bu cümle bile yüreğimi tam olarak yatıştırmadı. Çünkü mesele “ortalama” değil, “kendine güven”di.
---
Bir Akşam, Baba-Oğul Konuşması
Cem’in hikâyesi devam etti. Oğluyla konuştuğunu yazdı:
> “Oğlum bana dedi ki: Baba, neden herkes benden uzun? Ben yanlış mı büyüyorum?
> O an elimden cetvel, ölçü, sayı her şey düştü. Sadece sarıldım.”
Elif hemen yanıtladı:
> “İşte büyüme anı o anda başlıyor Cem Bey. Boyu değil, kalbi uzamaya başlıyor.”
Forumda bir sessizlik oldu. Ardından onlarca “beğeni” geldi.
Bir baba, rakamla başlayan bir yolculuğu duyguyla bitirmişti.
---
Benim Hikâyem de Orada Bitti
O gece oğlumun odasına girdim. Uyuyordu.
Kıvrılmış, yorganı biraz açılmış, yüzünde çocuklukla ergenlik arasında bir ifade...
Yanına oturdum. Elini tuttum.
“Ne kadar uzarsan uzasın,” dedim sessizce, “sen hep benim gözümde bir mucizesin.”
O an anladım ki, boyu değil, içindeki güven uzadıkça çocuklar büyüyor.
Biz anne babalar ise onların bu yolculuğunda sadece pusulayız.
---
Forumdaşlara Bir Söz
Belki siz de bu satırları, elinizde bir mezura, gözünüzde bir endişe ile okuyorsunuz.
Belki oğlunuz, sınıfta en kısa çocuk.
Belki komşunun oğlu bir kafadan uzun diye içten içe kıyaslıyorsunuz.
Ama unutmayın: boy cetvelle ölçülür, güven yürekle.
Ve bazen çocuklarımıza verebileceğimiz en büyük hediye, “Sen yeterlisin.” demektir.
Cem’in dediği gibi,
> “Bir gün fark ettim ki oğlumun boyu uzamış. Ama en güzeli, artık kendine güveni de benimle yarışır hale gelmişti.”
---
Son Söz ve Küçük Bir Rica
Forumdaşlar, bu hikâyeyi sadece bir bilgi paylaşımı olarak değil, bir kalp paylaşımı olarak yazdım.
Eğer siz de çocuğunuzun boyu, kilosu, notları, yaşı, ya da başka bir konuda kaygı duyuyorsanız…
Bir gece durup onun elini tutun.
Çünkü o elin içinde, sizin bütün çabanızın cevabı gizli.
Peki ya siz?
Sizin oğlunuz, kızınız, belki kardeşiniz… Siz de benzer bir an yaşadınız mı?
Yorumlarda yazın, konuşalım. Belki birlikte büyürüz biraz daha.
---
Ve Unutmayın:
13 yaşındaki bir erkek çocuğunun boyu 150 ila 165 cm arası olabilir.
Ama kalbinin yüksekliği, hiçbir cetvelle ölçülmez.
Selam forumdaşlar,
Bugün sizlerle sadece bir “boy” meselesini değil, aslında büyümeyi, endişeyi, ebeveyn olmanın ince sızılarını anlatan bir hikâyeyi paylaşmak istiyorum. Hani bazen bir tabloya bakarsınız ama aslında gözünüz sadece bir renge takılır ya — işte bu hikâyede de öyle oldu. Her şey, oğlumun boyunu ölçtüğüm o akşam başladı.
---
Bir Mezura, Bir Sessizlik, Bir Anne Yüreği
Mezura elimdeydi. Duvara sırtını yaslamış, sabırsızca kımıldanıyordu. “Anne, düz dur oğlum” dedim, ama gözlerim rakamları görmüyordu. Gözümde, yıllar önceki o küçük bebek hali canlanmıştı. Şimdi 13 yaşında bir çocuk, ama kalbim hâlâ ona süt kokan sabahlar gibi bakıyordu.
“Kaç çıktı?” diye sordu.
“Bir yetmiş iki… galiba.”
Yüzü aydınlandı. “Demek ki normalim, değil mi?”
İşte o an içim burkuldu. Çünkü sorunun kendisi, yalnızca boyla değil, özgüvenle, kimlikle, büyümeyle ilgiliydi. “Normalim, değil mi?”...
O gece uyuyamadım. Ekranı açtım, arama kutusuna yazdım: “13 yaşındaki erkek çocuğun boyu kaç olmalı?”
Ama asıl aradığım şey rakam değildi. Asıl aradığım, içimi rahatlatacak bir cümleydi.
---
Forumda Açılan Başlık: ‘13 Yaşındaki Oğlumun Boyu Kısa mı?’
Ertesi gün forumda aynı başlığı gördüm. “Aynı ben!” dedim kendi kendime.
Yazan bir baba idi. Adı Cem. Mesajında şöyle diyordu:
> “Oğlum 13 yaşında, 1.58 boyunda. Yaşıtlarından kısa. Spor yapıyor ama moralim bozuk. Ne yapmalıyım?”
Altına onlarca yanıt gelmişti.
Bir kısmı sayılarla konuşuyordu, bir kısmı kalple.
---
Cem ve Elif – Farklı Dünyalar, Aynı Endişe
Cem, mühendis. Sayılarla düşünmeyi sever. Ölçer, tartar, hesaplar. “Her şeyin bir standardı vardır,” der.
Elif ise forumun “anne sesi.” Öğretmen. Cümlelerinde yumuşaklık, virgüllerinde şefkat var.
Cem yazmıştı:
> “1.70 civarı olması gerek diye okudum. Ortalama bu. Kısa kalmasın diye kalsiyum takviyesi düşünüyorum.”
Elif cevapladı:
> “Cem Bey, ben de aynı şeyleri yaşadım. Ama boy sadece bir sayı değil. Çocuğunuzun içinde büyüyen özgüveni besleyin, kasları değil sadece.”
O an fark ettim: Erkekler çözüm arıyor, kadınlar anlamaya çalışıyor.
Cem için bu bir “sorun”du, Elif içinse bir “hikâye.”
---
Uzmanlar Ne Diyor?
Elif’in yorumundan sonra başka biri — belli ki bir doktor — teknik bilgilerle girdi araya:
> “13 yaşındaki erkek çocuklarda ortalama boy 150-165 cm aralığındadır. Ancak bu, genetik faktörlere göre değişir. Baba uzun, anne kısa ise ortalama bir değer çıkar. En önemli etken sağlıklı beslenme, uyku düzeni ve ergenlik başlangıcıdır.”
Yani, oğlum aslında “normal”di. Ama bu cümle bile yüreğimi tam olarak yatıştırmadı. Çünkü mesele “ortalama” değil, “kendine güven”di.
---
Bir Akşam, Baba-Oğul Konuşması
Cem’in hikâyesi devam etti. Oğluyla konuştuğunu yazdı:
> “Oğlum bana dedi ki: Baba, neden herkes benden uzun? Ben yanlış mı büyüyorum?
> O an elimden cetvel, ölçü, sayı her şey düştü. Sadece sarıldım.”
Elif hemen yanıtladı:
> “İşte büyüme anı o anda başlıyor Cem Bey. Boyu değil, kalbi uzamaya başlıyor.”
Forumda bir sessizlik oldu. Ardından onlarca “beğeni” geldi.
Bir baba, rakamla başlayan bir yolculuğu duyguyla bitirmişti.
---
Benim Hikâyem de Orada Bitti
O gece oğlumun odasına girdim. Uyuyordu.
Kıvrılmış, yorganı biraz açılmış, yüzünde çocuklukla ergenlik arasında bir ifade...
Yanına oturdum. Elini tuttum.
“Ne kadar uzarsan uzasın,” dedim sessizce, “sen hep benim gözümde bir mucizesin.”
O an anladım ki, boyu değil, içindeki güven uzadıkça çocuklar büyüyor.
Biz anne babalar ise onların bu yolculuğunda sadece pusulayız.
---
Forumdaşlara Bir Söz
Belki siz de bu satırları, elinizde bir mezura, gözünüzde bir endişe ile okuyorsunuz.
Belki oğlunuz, sınıfta en kısa çocuk.
Belki komşunun oğlu bir kafadan uzun diye içten içe kıyaslıyorsunuz.
Ama unutmayın: boy cetvelle ölçülür, güven yürekle.
Ve bazen çocuklarımıza verebileceğimiz en büyük hediye, “Sen yeterlisin.” demektir.
Cem’in dediği gibi,
> “Bir gün fark ettim ki oğlumun boyu uzamış. Ama en güzeli, artık kendine güveni de benimle yarışır hale gelmişti.”
---
Son Söz ve Küçük Bir Rica
Forumdaşlar, bu hikâyeyi sadece bir bilgi paylaşımı olarak değil, bir kalp paylaşımı olarak yazdım.
Eğer siz de çocuğunuzun boyu, kilosu, notları, yaşı, ya da başka bir konuda kaygı duyuyorsanız…
Bir gece durup onun elini tutun.
Çünkü o elin içinde, sizin bütün çabanızın cevabı gizli.
Peki ya siz?
Sizin oğlunuz, kızınız, belki kardeşiniz… Siz de benzer bir an yaşadınız mı?
Yorumlarda yazın, konuşalım. Belki birlikte büyürüz biraz daha.
---
Ve Unutmayın:
13 yaşındaki bir erkek çocuğunun boyu 150 ila 165 cm arası olabilir.
Ama kalbinin yüksekliği, hiçbir cetvelle ölçülmez.